పోలి-- నన్నెక్కించి మరీ యెళ్లండి. కాలుజారితే యేటిసాధనం?
సిద్ధాం-- నీకొడుకుది, అదృష్టం.
(పెరటిలోకి వెళ్లును.)
పోలి-- గోరం! గోరం! గోరం! యవడిముక్కలు ఆడిదగ్గిరే! ఆట కలపకండి.
(తలుపు తిరిగీ తట్టబడును.)
పోలి-- నరిశింవ్వ, నీ దివ్వె-
(మధురవాణి ఊరుకొమ్మని కోపరసంగా సౌజ్ఞ చేయును.)
(సిద్ధాంతి ప్ర`వేశించును.)
సిద్ధాం-- దిడ్డీతలుపు కప్పతాళం వేశుంది. మన్నిపట్టుగుందావఁనే, పంతులు దిడ్డీతలుపు తాళవేఁశాడు.
పోలి-- నరిశింవ్వ, నీదివ్వె-
మధు-- (పోలిశెట్టి ఉద్దేశించి) చప్‌! (సన్నని గొంతుకతో) ఉలక్కుండా, పలక్కుండా యీగదిలో కూచోండి; ఆయన పరున్నతరవాత వచ్చి తలుపుతీసి వొదిలేస్తాను.(మధురవాణి దీపములుఆర్పి, పైకివెళ్లి, గదితలుపువేసి గొళ్లెము బిగించును.)
(తలుపు తిరిగీ తట్టబడును.)
మధు-- యేవీఁ గవరయ్య చాదస్తం! అదే తట్టడవాఁ? (వీధితలుపుదగ్గిరకు వెళ్లి,) యెవరు!
తలుపవతల మనిషి-- యింతసేపేం?
మధు-- నిద్దరబోతున్నాను.
మనిషి-- పేక! పేక! పేక! నిన్నొదిలేస్తాను. నీ సంగతి నాకు తెలిసింది.
మధు-- మరి, మీ మానాన్న మీరు పోయి, నిశిరాత్రివేళ వొక్కర్తెనీ నన్ను వొదిలేస్తే యీ అడివి వూళ్లో నాకు భయంకాదా? అంచేత పబ్లిగ్గా నలుగుర్నీ పిలిచి పేకాడుతున్నాను. తప్పేవుఁందీ? మంచు పడుతూంది లోపలికిరండి. (తలుపు గడియతీసి) రండి. నా ఆట మీరాడండి, నేను పరుంటాను.
మనిషి-- సాందాన్ని యవడు నమ్మమన్నాడు? నీకిద్దావఁని సంతోషంతో వక సరుకు తెచ్చాను. నీచర్య చూసేటప్పటికి నామనస్సు చివుక్కుమని పోయింది.
మధు-- యెంత న్యాయంగా సంచరించినా, మీ హృదయంలో కాసింత కనికరం లేదుగదా? యీ నాటినుంచి మీరు యెక్కడికి కమాను వెళుతూవుంటే, అక్కడకల్లా నేనుకూడా మీతో వొస్తూవుంటాను.
మనిషి-- మెడపైకివుంచు (మధురవాణి అటులచేయును. ఆమనిషి మధురవాణి మెడలో కంటె వుంచును.)
మధు-- ఔరా! యింద్రజాలి! పంతులు గొంతుక యెలా పట్టావు? నన్నే మోసపుచ్చితివే? (రెక్కపట్టుకొని) గదులోకిరా (గదులోనికి తీసుకువెళ్లును) యీ
