సిద్ధాం-- తన్నడవఁంటే, ఒహలాగనా?
పోలి-- నా ఆట శెడగొట్టేశినావు, బాపనయ్యా!
భుక్త-- ముక్కలు పడలేదని యేడుస్తూ, మళ్లీ యేవిఁటి, ఆట చెడగొట్టాడని యేడుస్తావు?
పోలి-- యీ ఆట బేస్తుచేయించకపోతే నా పేరు-
సిద్ధాం-- కోవఁటాడా, నోరు మూసుకుంటావా మూసుకోవా?
పోలి-- తెల్లాడిబావుటా యెగురుతుండగా, నీ జులువేఁటి? ముక్కల్తియ్యడం యింతసేపైతే, మరాటేటి?
సిద్ధాం-- నువ్వుగానీ మళ్లీ మాట్లాడావంటే, ముక్కలు కలిపెస్తాను.
(పోలిశెట్టి "నేను మాటాడను; నువ్వు ఆడు" అని సౌజ్ఞచేయును. సిద్ధాంతి ఆడును.)
పోలి-- మూడే తురుపులుపడ్డాయి బాపనాడా; "తమాషాదేఖో, లంకకేరాజా!"
సిద్ధాం-- ఆటపారెయనా?
పోలి-- బుద్ధొచ్చింది; బుద్ధొచ్చింది. లెంపలోయించుకుంటాను. మరి మాటాడితొట్టు.
పూజారి-- మా మధురవాణిమీద ఆశుకవిత్వం చెబుతాను.
రాణా, డైమనురాణీ? ।
రాణా, యిస్పేటురాణి? రాణి కళావ ।
ఱ్ఱాణా, ఆఠీన్రాణీ? ।
రాణి యనన్మధురవాణె, రాజులరాణీ ॥
సిద్ధాం-- గవరయ్యా! యేంవిలవైన పద్యం చెప్పావోయి! నీమీద నేను పద్యంచెబుతాను - విను.
"గవరయ్యా! నీసరి మరి ।
యెవరయ్యా?"
పూజారి-- "యెవరు లేరు, యిచ్చోనయ్యా!"
సిద్ధాం-- యిదిగో రాజు.
పోలి-- యిదుగో పాల్తు.
(మధురవాణి తురుఫురాణీ వేయును.)
పోలి-- అదుగో, అదుగో, యీ బాపనాడు కపీశంశెప్పి, మధురవోణిదగ్గిర రాణీ వుందని శెప్పేశాడు. గోరం, గోరం. గవరయగానీ మాటాడితే నే ఆటాణ్ణు.
పూజారి-- పోలిశెట్టిమీద కవిత్వంచెప్పి చాలారోజులైంది. (పొడుంపీల్చి)
"పోలిశెట్టి ముఖము - పోలిరొట్టెను బోలు!
పోలిశెట్టిముక్కు పొడుముడొక్కు॥"
పోలి-- వొద్దు! వొద్దు! వొద్దు! నామాటిను. పాసంపెట్టి సంపేస్తావాయేటి! ఊరుకుంటి వొట్టాయినా, యిన్నావా? యీ ఆట సిద్ధాంతి బేస్తెట్టి, నేను గెలిస్తే, నీక్కాండబ్బిస్తాను. మరూరుకో.
