“నువ్వు ఈరోజే వచ్చావు! ఈ రోజున సంఘటించిన విచిత్ర పరిణామాలన్నీ ఈరోజు కోసమే ఎదురు చూస్తున్నాయి.”
“అంటే?”
“నీ అనుమానపూర్వకమయిన ప్రశ్న నాకు అర్థమయింది. ఎలిజబెత్తు కోపం కూడా ఈరోజు కోసమే కనిపెట్టి ఉన్నదా? అని అడగదలచుకొన్నావా! తప్పకుండా. మా ఎలిజబెత్ హృదయంలో నిండివున్న ఇంగ్లీషుతత్వం మాయం కాలేదు. ఆమె దృష్టిలో మా లయొనెల్ ఇంగ్లీషువాడే! ఒకవేళ ఎప్పుడైనా అచ్చమయిన ఇంగ్లీషు రక్తం ప్రవహించే వాడు కాడు తన భర్త అని ఆలోచన వచ్చినా అది ప్రేమచే సమాధాన పెట్టుకుంటుంది. కాని, సాధారణంగా భారతీయులంటే ఆమెకు నిరసనా, వాళ్ళు బానిసలన్న భావమూ తన బోటివారిదే. ఈ రాజ్యమన్న అహంభావము ఆమె జీవితంలోనుండి పోలేదు. అవి పోవడానికి నువ్వూ నేనూ కారణభూతులం అవుతామేమో!” అని పలికింది.
పదినిమిషాలు మాటలులేక వారలా కూచుండి పోయినారు.
దీర్గ వినీల పక్ష్మాల వితానం క్రిందనుండి తన పురుషుణ్ణి జెన్నీ తొంగిచూస్తూ, “ఈ మహాపురుషుడు మళ్ళీ స్పృశించడానికి కూడా ఎంత సందేహిస్తున్నాడు?” అనుకుంది.
వెంటనే ఆమె అతని మెడచుట్టూ చేతులు పోనిచ్చి “మూర్తీ! లోకం తలక్రిందు లయినా జెన్నీ నీదే!” అని అతని తలవంచి అతని పెదవులు అతిమధుర పరీమళయుక్తమయిన ప్రణయగాఢతతో అదిమి వేసింది.
★ ★ ★
అడివి బాపిరాజు రచనలు - 7
44
నరుడు(సాంఘిక నవల)
