స్త. 4.
ఇంద్రాణీ సప్తశతీ
213
7. పరగృహమందు వసించెనను కళంకము నెంచి తన భార్య నీ జమదగ్ని ముని చంపుట కుద్రమనస్కుడై, మనస్సునం దాలోచించనివాడై, తన కుమారు నాజ్ఞాపించెను. ఆశ్చర్యము !
(తాను చంపక, కుమారుని చంపుమనుట యాశ్చర్యము.)
8. ఓ వరదా ! అతి భక్తిమంతుడైనను (తల్లి యందు), తండ్రి వచనమువలన రాక్షసునివలె తన కుమారునిచే చంపబడిన యీ ముని పత్ని పుణ్యాత్మురాలనుచు నామెను నీ యంశ ప్రవేశించెను.
9. ఓ శచీ ! ఏ హేతువువలన నీవు నీ కళచే నీ మెయం దావేశించితివో, ఆ హేతువువల్లనే మునిపత్ని పవిత్రురాలని చెప్పుట కిది ఖండింపనలవిగాని యత్యంత ప్రబలకారణ మగుచున్నది.
10. దుర్మార్గులచే కల్పితమైన యీ దుష్టకథ వినుటవలన నా హృదయము తొలుత దుఃఖభరితమై, పిదప నిర్మలబుద్ధిచే నిజమగు చరిత్రను తెలిసికొని సంతోషమును బొందెను.
11. ఓ శచీ ! నా యీ సూక్ష్మశరీరమును కృపతో బ్రవేశించిన నీయొక్క తేజస్సువలన పరశురామ జననియొక్క పవిత్ర కథ తత్క్షణమే స్మృతిపథమును బొందెను.
12. బహు గుణములుగల భార్య నా జమదగ్నిముని యే హేతువు వల్ల చంపించెనో, స్చచ్ఛమైన చరిత్రగల భార్యను దశరధ పుత్రు డే హేతువుచే వనమందు విడచిపుచ్చెనో, ఆ హేతువు వలన నుభయులు రాక్షసకృత్యమే చేసిరి.
