శెట్టి : సిత్తం బాబు! పిశాచమంటే నాకు భయం. పోలీసోళ్లంటే నాకు భయం - మరెవ్వళికీ లచ్చపెట్టను. (శెట్టితిరిగి సాగి వెళ్లుతాడు. )
నరహరి: నిలబడు!
శెట్టి : (వెళ్లిపోతూ) భోగం దానియింట్లో ఒక్క నిమషం నిలబణ్ణు! అదంతా బాపనాళ్లకు చెల్లుతుంది.
నరహరి: (పరుగెత్తి శెట్టి రెక్క పట్టుకొని నిలబెట్టి) కాసులు, వుంగరాలు పెట్టు.
శెట్టి : సెయిముట్టు సరసం మాత్రం సెయకండి, మాటొస్తుంది.
నరహరి: యిస్తావా? యివ్వవా?
శెట్టి : దోపిడే!
నరహరి: ఆహా!
శెట్టి : యివ్వకుంటే యేటి సేస్తావు?
నరహరి: పిలకూడదీస్తాను.
శెట్టి : గవరుమెంటు బావుటా యెగురుతుండగా యెవడు పిలకట్టుకునేవాడు ?
నరహరి: యిదుగో నేను (అని పిలకపట్టుకుని వంచును.)
శెట్టి : బాబ్బాబు ! మీ మాట కెప్పుడయినా కోవటోఁడు అడ్డు పెడతాడా? మీ శెలవు! బాపనోరికి బంగారం యిచ్చుకుంటే పుణ్యం కదా! పితాళ్లు స్వర్గానికి పోరా? ముండ కాసులు మళ్ల ఆర్జించుకుంటాను; పుచ్చుకొండి! (కాసులు పుచ్చుకుని నరహరిరావు జుత్తు వదలివేయును.)
నరహరి: దెబ్బకు దెయ్యం వెరుస్తుంది.
శెట్టి : బాబు! దెయ్యమంటే నాకు వొల్లమాల్ని భయం! మరొగ్గెయ్యండి! ఈ కొంపలోంచి దాటిపోతే బతుకుతాను. (గడప దిగుతూవుండగా)
రత్నాం : వుంగరాలో?
నరహరి: వుంగరాలిచ్చి మరి వెళ్ళు!
శెట్టి : మీ శలవు! మీ శలవు కడ్డా? (వుంగరాలు తీస్తూ రెండడుగులు ముందు కేసి పరిగెత్తి పారిపోవును.)
(తెర దించవలెను)
గురుజాడలు
497
కొండుభొట్టీయము
