| |
బైనలక్ష్మణునివాక్యం బంగీకరించి ప్రవృద్ధం బైనకోపం బుజ్జగించి చిత్రం
బైనకోదండం బెక్కు డించి వెండియు లక్ష్మణున కి ట్లనియె.
| 1192
|
| ఆ. |
ఎందుఁ బోద మతివ నెచ్చట వెదకుద, మెట్లు పోవువార మెద్ది తెఱఁగు
చెప్పు మనిన నతఁడు చేతులు మోడిచి, యిట్టు లనియె వినయ మెసక మెసఁగ.
| 1193
|
| ఉ. |
ఓ నరనాథవర్య యిటు లూరక చింతిల నేల యీజన
స్థానము ఘోరరాక్షసవితానము గావున నిందుఁ గల్గునా
నానగదుర్గకందరవనంబులఁ గిన్నరమందిరంబులన్
మానుగ నంతట న్వెదికి మానినిఁ గాంతము రాఘవోత్తమా.
| 1194
|
| తే. |
అన్న మీఁబోటి బుద్ధిసంపన్ను లగుమ, హానుభావులు నాపదలందు మిగులఁ
గంప మొందరు వాయువేగంబుచేత, శైలములుఁబోలె ధృతధైర్యసారు లగుచు.
| 1195
|
రాముఁడు ఖండితపక్షపాదుఁ డై పడియున్నజటాయువుం గనుట
| వ. |
అని బుద్ధిమంతుం డగులక్ష్మణుండు పలికిన నారఘువల్లభుం డతనిం గూడి యధి
జ్యధన్వుం డై క్షురాకారముఖం బైనశరంబు సంధించి యవ్వనంబున నెమ
కుచు నొక్కచోట రక్తసిక్తాంగుం డై పర్వతకూటంబుకరణి నేలం బడి
యున్నగృధ్రనాథుం డగుజటాయువుం జూచి యిద్దురాత్ముండు నిక్కంబుగా
నక్కమలగంధిం బట్టుకొని మెక్కినరక్కసుండు తనమాయవలనఁ బక్షి
రూపంబుఁ గైకొని యున్నవాఁడు నిశితంబు లైనఘోరశరంబుల వీనిం దెగ
టార్చెద నని యలుక తొడమినచిత్తంబునఁ దత్తఱించుచు నొక్కకత్తి
వాతియమ్ము చాపంబున సంధించి పుడమి వడంకునట్లుగా నారి మ్రోయిం
చిన నన్నరశార్దూలుం జూచి పక్షీంద్రుండు భయంబు గొని సఫేనం బగురుధి
రంబు గ్రక్కుచు దీనవాక్యంబున ని ట్లనియె.
| 1196
|
| తే. |
అధిప యోషధినట్ల నీ వడవిలోన, వరుస నెద్దాని వెదకుచు వచ్చి తట్టి
పరమసాధ్వి మహీజయుఁ బరఁగ నాదు, ప్రాణ ముభయంబు హృత మయ్యెఁ బరునిచేత.
| 1197
|
| సీ. |
అవనీశ యేను జటాయువ గృధ్రనాథుండ నీవును లక్ష్మణుండు లేని
యెడ భవద్దేవిని గడువడి రావణుం డనునిశాచరుఁ డొక్కఁ డపహరించి
కొనిపోవుచుండ నేఁ గనుఁగొని యడ్డంబు వచ్చి యాకసమున వాఁడి మెఱసి
యుద్ధంబుఁ జేసి సముద్ధతి నఖతుండహతుల వాని శరీర మంత వ్రచ్చి
|
|
| తే. |
రథముఁ బడఁ దన్ని రథ్యసారథులఁ జంపి, విలు దునిమి ఛత్రచామరంబులును జించి
యలసి తుది నిట్లు తన్నిశాతాసిలూన, పక్షపాదుఁడ నై నేలఁ బడినవాఁడ.
| 1198
|
