| |
బును దలపోసి యచ్చటికిఁ బోవక యుండినఁ జూచి నెమ్మనం
బున జనియించినట్టివగ మోమునఁ గన్పడ భూరిదారుణా
శనిసదృశోక్తి ని ట్లనియె జానకి దైవనియుక్తబుద్ధి యై.
| 757
|
| క. |
మిత్రాకృతిచే నన్నకు, శత్రుఁడ వై తీవు దుఃఖసమయంబున సౌ
భ్రాత్రము నెఱపనికతన సు, మిత్రాసుత యిట్టిసేఁత మే లగు నయ్యా.
| 758
|
| వ. |
మఱియు నీవు మత్కృతంబునందు లోభంబువలన భ్రాతృరక్షణాయత్తచిత్తుం
డవు గాకుండుటం జేసి తన్నాశంబుఁ గోరుచున్నవాఁడ వని యూహించెద నీకు
నిక్కంబుగా రామునియందు సౌహార్ధంబు లేదు తద్వ్యసనంబు నీకుఁ బ్రియం
బైయున్న దక్కారణంబున మహాద్యుతి యగునమ్మహాత్ముని విలోకింపక విస్ర
బ్ధుండ వై యున్నవాఁడ వెవ్వండు నీకుఁ బ్రధానం బయ్యె నట్టిరాముండు
ప్రాణసంశయంబు నొందుచుండ నిచ్చట మద్రక్తణంబునందుఁ బ్రయోజనంబు
లేదు రామరహిత నై యే నొక్కనిమిషమాత్రంబైన జీవింపఁజాల నని కన్నీరు
నించుచు మృగాంగనచందంబునఁ ద్రస్తచిత్త యై పలుకుచున్న వైదేహి
వాక్యంబులకుఁ గటకటంబడి లక్ష్మణుం డి ట్లనియె.
| 759
|
| క. |
ఉల్లమున నేల వగచెదు, తల్లీ నీవిభుఁడు దేవదానవరక్షో
వల్లభులచేత నైనను, దెల్లముగాఁ జిక్కుపడఁడు ధీరుం డెందున్.
| 760
|
| సీ. |
గరుడ గంధర్వకింపురుషకిన్నరసిద్ధచారణయక్షరాక్షసులయందు
రామునిఁ దొడరువిక్రమశాలి లేఁడు త్రిలోకపూజ్యుఁడు శూరలోకనుతుఁడు
నురురణంబుల నవధ్యుఁడు మహాబలవీర్యుఁ డమ్మహాత్మున కొకహాని గలదె
యడల నేటికిఁ జింత విడువుము మృగమును వధియించి యిప్పుడె వచ్చు రామ
|
|
| ఆ. |
విభుఁడు లేనిచోట విపినమధ్యంబుస, నొంటి నిన్ను విడిచి యోజ లేక
పోవ నగునె నాకుఁ బుణ్యాంగనామణి, మనుజవిభుఁడు గన్న మాట రాదె.
| 761
|
సీత లక్ష్మణుని నానావిధంబుల దూఱుట
| వ. |
మఱియు నిది గంధర్వనగరసదృశం బైన రాక్షసునిమాయ గాని రామునికంఠ
స్వరంబు గాదు మహాత్ముం డగు రాముండు భవద్రక్షణంబునందు నన్ను నియో
గించి చనియెఁ గావున నాకు ని న్నిచట నొంటి విడిచి పోవుట యుక్తంబు గా
దదియునుం గాక ఖరాసురు వధించిననాఁటనుండి జనస్థానపదంబు నుద్దేశించి
మాయావు లగురాక్షసులు మనయందు విరోధించి హింసావిహారు లై యిమ్మహా
వనంబునఁ బరవ్యామోహజనకంబు లైనవాక్యంబు లుచ్చరించుచున్నవారు
నీవు సందియంబు వదలి రామునియనివార్యశౌర్యం బెఱింగి నెమ్మది నుండు
మని యివ్విధంబున రాక్షసబాధలు తలంచి మహీపుత్రి నొంటి విడిచి పోవం
జాలక కృతాంజలిపుటుం డై సత్యవాక్యంబులం బ్రార్థించుచున్నలక్ష్మణునివచ
నంబులు విని యద్దేవి కోపసంరక్తలోచన యై పరుషవాక్యంబుల ని ట్లనియె.
| 762
|
