| |
బంధురకర్ణయుగ్మమును బారెఁడుచేతులు గల్గురాము నిం
పొందఁగఁ జూడ కున్న నిలుపోపఁ దరంబె సుమంత్ర యిత్తఱిన్.
| 1243
|
| చ. |
గుఱుతుగ రాముఁ డున్నయెడకుం గొనిపోవుట యొండెఁ గానిచో
సురుచిరలీల నయ్యనఘుసుందరరూపము నాత్మలోపలం
దిరముగ నిల్పి చూచుచు నతిత్వరితంబుగ ధర్మరాజమం
దిరమున కేగు టొండె నిఁక నిల్వఁగ నేర్తునె యీజగంబునన్.
| 1244
|
| తే. |
ఇట్టిదురవస్థ నొంది యే నిపుడు రాము, చంద్రు సద్గుణసాంద్రు విశాలయశుని
సూర్యవంశప్రదీపకుఁ జూడ నేని, యింతకంటెను ఘనదుఃఖ మెద్ది నాకు.
| 1245
|
| వ. |
అని నిర్వేదించి యంత కంత కగ్గలం బగుశోకవేగంబున.
| 1246
|
| శా. |
ఆభూనాయకుఁ డొంటి న న్నిచట దుఃఖాంభోధిలోఁ ద్రోచి మీ
రీభంగి న్వనసీను కేగఁ దగ వౌనే కావరే రారె శో
కాభీలాంబుధి నుద్ధరింపఁగదరే హారామ హాలక్ష్మణా
హాభూపుత్రిక యంచు నించుఁ గనుల న్వ్యాలోలబాష్పాంబువుల్.
| 1247
|
| వ. |
అని యివ్విధంబునఁ గొండొకసేపు రామునిం బేర్కొని విలపించుచు నద్దశ
రథుండు కౌసల్యదిక్కు మొగంబై దేవి రామశోకమహావేగంబును సీతావిరహ
పారగంబును శ్వసితోర్మిమహావర్తంబును బాష్పఫేనజలావిలంబును బాహు
విక్షేషమీనౌఘంబును విక్రందితమహాస్వనంబును బ్రకీర్ణకేశశైవాలంబును
గైకేయీబడబానలంబును మదశ్రువేగప్రభూతంబును గుబ్జావాక్యమహా
గ్రహంబును నృశంసావరవేలంబును రామప్రవ్రాజనాయతంబు నగునపార
శోకసాగరంబున నిమగ్నుండ నైతి నింకఁ దరణిభూతుఁ డగురాముండు లేకు
న్న నిమ్మహాసముద్రంబు దాఁటి దరి చేరుట కేయుపాయంబు లే దని పల్కి
శోకాయానవిశేషంబున దుఃఖసమర్చితచేతనుం డై వివశత్వంబు నొంది శయ
నంబునం బడియె నప్పు డక్కౌసల్య మహీపతిపాటంతయుం జూచి భయంబుఁ
గొని ద్విగుణీకృతశోకతాప యై భూతావిష్ట యైనదానితెఱంగున వేపమాన
యై గతప్రాణ యైనదానిపగిదిఁ బుడమిం బడి సుమంత్రు నాలోకించి యి
ట్లనియె.
| 1248
|
| ఉ. |
నాకొడు కున్నచోటి కటు నన్ను రహిం గొని పొమ్ము తన్ముఖా
లోకన మబ్బదేని మహిలోఁ దృటి యైనను నిల్వఁ జాల నం
దాఁక సుమంత్ర వేగ యరదంబు మరల్పుము రాఘవుండు నన్
గైకొనఁ డేని తత్క్షణమై గ్రక్కున నేగెదఁ గాలుప్రోలికిన్.
| 1249
|
సుమంత్రుఁడు కౌసల్య నూఱడించుట
యి
| క. |
నా విని సుమంత్రుఁ డెంతయు, భావంబునఁ జాల వగచి ప్రాంజలి యగుచుం
దా వెండి వాకు తడఁబడ, దేవికి ని ట్లనియె వగపు దీఱఁగ నంతన్.
| 1250
|
