శ్రీరాముఁడు సీతను వనమునకు రావల దనుట
| క. |
ఏ సిద్ధి బుద్ధిఁ గఱపిన, దాని నొనర్పంగ నీకుఁ దగుఁ గావునఁ బ
ద్మానన కాననసీమకు, మానుగ రావలదు నిలువుమా నిలయమునన్.
| 627
|
| ఉ. |
కోమలి కాననంబు లతకూనలకుం జొర రాదు దుర్జన
స్తోమనివాసము న్బహుళదుఃఖతరంబు భయస్వరూప ము
ద్దామమృగప్రకాండ మతిదారుణ మచ్చట నెంతయు న్సుఖం
బేమియు లేదు నామతి గ్రహించి సుఖస్థితి నింట నుండుమా.
| 628
|
| క. |
గిరినిర్ఝరజనితము లగు, పరుషనినాదములు భయనబంధురగిరికం
దరవాసిసింహనినదో, త్కరములు వీనులకు దుఃఖకరములు గావే.
| 629
|
| క. |
జనశూన్యము లగుఘోరవి, పినదేశములందు భూరిభీషణఘోషం
బునఁ గ్రీడ సలుపుమృగములఁ, గనుఁగొన్నను భయము వొడముఁగాదె మృగాక్షీ.
| 630
|
| క. |
దారుణనక్రవిహారో, దారము లై బురద గల్గి దంతికలితసం
చారంబు లై తనర్చెడు, భూరిమహానదులు దాఁటఁబోలునె చెపుమా.
| 631
|
| క. |
హరిణాంకవదన భీషణ, తరకృకవాకూపనాదితములు లతాప్ర
స్తరకంటకయుతములు నగు, నరణ్యమార్గముల నడువ నలవియె నీకున్.
| 632
|
రాముఁడు సీతకు వనవాసంబునం గల యిడుములఁ దెల్పుట
| క. |
వనజాతనేత్ర తమయం, తనె రాలినపర్ణతల్పతలములయందుం
బనిపడి నిద్రించుటయును, ఘనసుకునూరులకు మిగులఁ గష్టముగాదే.
| 633
|
| క. |
కమలాక్షి తరువు వలనం, దమయంతనె పడినఫలవితానముఁ దిని కా
లము పుచ్చుచు నాఁకటి కో, ర్చి మనంగాఁ జెల్లు నొక్కొ మృగనేత్రలకున్.
| 634
|
| మ. |
చలిగాలిం బడి నిత్యముం ద్రిషవణస్నానంబుఁ గావించుచున్
ఫలమూలంబుల దేవతాతిథిపితృవ్రాతంబుల న్భక్తి ని
చ్చలుఁ బూజించుచు సంతతవ్రతవిధుల్ సంధించుచున్ దీర్ఘవ
ల్కలముల్ దాల్చి వసింపవచ్చునె వనిం గార్శ్యోపవాసంబులన్.
| 635
|
| క. |
వానప్రస్థోచితవిధి, చే నిత్యము వేదియందు క్షితిజాత గళ
త్సూనార్చలు సలుపఁగ వలెఁ, గాన నరణ్యంబు దుఃఖకరము లతాంగీ.
| 636
|
| తే. |
మానినీమణి లబ్ధంబు లైనమూల, ఫలము లవి కొంచె మైనను బరఁగ వాని
చేతనై మనంబునకుఁ దృప్తి సేయవలయు, గహనవాసంబు కడుదుఃఖకరము సుమ్మి.
| 637
|
| వ. |
మఱియు మహావాతంబులు రజోరూషితంబులై సుడియుచుండు రాత్రులయందు
గాఢతిమిరంబు వ్యాపించియుండు సర్వకాలంబు మిక్కిలి భోజనేచ్ఛ గలిగి
యుండు గిరిసర్పంబులు బహురూపంబులై యతికుటిలసంచారంబులై మార్గంబు
|
|
