సీత రామునితోఁ దానును వెంటనే వత్తు ననుట
| తే. |
అనఘ యేమి వచించెద వలఁతిమాట, లఖిలధర్మపారంగతు లైనమీరె
తగవు విడనాడి పలుకు టెంతయును నాదు, మదికిఁ బరిహాసమై తోఁచె మానవేంద్ర.
| 608
|
| చ. |
తనయుఁడు భ్రాతయున్ స్నుషయుఁ దల్లియుఁ దండ్రియు నాత్మకర్మసం
జనితఫలంబులం గుడువఁజాలి స్వభాగ్యనియుజ్యమాను లై
మనుదురు భర్తృభాగ్యమును మానిని యొక్కతె పొందుఁ గావున
న్మనుజవరేణ్య యేనును వనంబున నున్కి యొనర్పఁగాఁ దగున్.
| 610
|
| వ. |
అదియునుంగాక 'అర్థోవా ఏష ఆత్మనో యత్పత్నీ”యను వేదవాక్యంబు గలదు
గావున భవదర్ధశరీరభూత నైనయేనును మహీపతిచేత వనవాసంబునందు నియో
గింపఁబడినదాన నైతిఁ గావున నేను నీతోడ వనంబునకుం జనుదెంచెద.
| 611
|
| క. |
జనకుఁడు జననియు సజయును, దనయుండును దనకుఁ గారు తథ్యము ధరలో
వినుము సతి కిందు నందును, మనుఁ డగుపతి యొకఁడె పరమగతి తలపోయన్.
| 612
|
| క. |
అనఘా నీ విపుడే వన, మునకుం జనితేని నీదుముంగలఁ గుతుకం
బునఁ గుశకంటకముల నొగి, పని మృదువుగఁ జేసికొనుచు వచ్చెదఁ బ్రీతిన్.
| 613
|
| తే. |
రోషము నసూయయును మృషాభాషణంబు, భుక్తశేషోదకంబును బోలె విడిచి
కొని చనుము నన్ను నిర్విశంకుండ నగుచుఁ, బ్రాణనాథ నాయందుఁ బాపంబు లేదు.
| 614
|
| వ. |
మఱియు వల్లభుండు ప్రాసాదాగ్రంబులకన్నను స్వర్లోకస్థితవిమానంబులకన్న
ను యోగబలంబువలనఁ గేవలవైహాయసగతంబులకన్నను సర్వావస్థలయందుఁ
బతిపాదచ్ఛాయయే యువతి కధికం బని విధింపఁబడియె నదియునుంగాక.
| 615
|
| ఉ. |
తల్లియుఁ దండ్రియు న్బహువిధంబుల బుద్ధులఁ జెప్పుచోట నా
కెల్లెడ భర్తృసేవ మది నేమఱకుండు మటంచుఁ బ్రీతితోఁ
దెల్లము గాఁగ ధర్మవిధిఁ దెల్పిరి గావున నత్తెఱంగు నా
యుల్లమునందుఁ బాదుకొని యున్నది వెండియుఁ జెప్ప నేటికిన్.
| 616
|
| ఆ. |
పురుషవర్జితంబు భూరిమృగాకీర్ణ, మైనవిపినమునకు నరుగుదెంచి
తండ్రిగృహమునందు దగ వసించినమాడ్కి, నిన్నుఁ గూడి యచట నిలుచుదాన.
| 617
|
| క. |
అతులత్రిలోకసుఖసం, తతి యైన నదేల వినుము ధరణీశ పతి
వ్రత లగుసతులకు నిత్యముఁ, బతిసేవ చతుర్విధేష్టఫలదము గాదే.
| 618
|
| ఉ. |
కావున జీవితేశ ఘనకాననసీమఫలంబుల న్ముదం
|
|
