| | తను శుశ్రూష యొనర్పఁ బోలు నిది యుక్తం బీవు నే నెప్పు డా | 565 |
| వ. | అని బహుప్రకారంబుల బోధించి యద్దేవి నెట్టకేలకు నొడంబఱిచి పితృవచన | 566 |
| చ. | జనకునిమాటఁ గైకొని వెస న్విపినంబున కీవు పోయిన | 567 |
| వ. | అని పలికి రోదనంబుఁ జేసిన తల్లిం జూచి తానును దుఃఖాక్రాంతచిత్తుం | 568 |
| చ. | పతియె మృగాక్షికి న్విభుఁడు బంధుఁడు దైవత మట్లు గావునన్ | 569 |
| క. | ఏ నడవి కరుగ భూపతి, దా నంతయు దుఃఖశోకతాపముచేతన్ | 570 |
| వ. | అదియునుంగాక. | 571 |
| క. | పరమోత్తమయై యేసతి, నెఱిగల్గి వ్రతోపవాసనిరత యగుచుఁ దా | 572 |
| క. | ధాత్రీసురసురపూజలు, పాత్ర మెఱిఁగి సేయకున్న బతిశుశ్రూషా | 573 |
| క. | జననీ యేయుత్తమసతి, తననాథుని ధర్మసరణిఁ దప్పక యెపుడున్ | 574 |
| క. | వగ పెంత తనకుఁ గలిగిన, మగువకుఁ బతిసేవ శ్రుతిసమంచితధర్మం | 575 |
| వ. | అని పలికి భర్తృశుశ్రూషయందు యద్దేవిచిత్తంబు గీలుకొల్పి వెండియు. | 576 |
| క. | భరతుఁడు ధర్మరతుండును, గరుణ గలుగువాఁడు గానఁ గైకను నినుఁ దా | 577 |
