చ. |
అనుపమశాంతిహోమములయందు ఘృతాహుతిచేత వేల్పులన్
వినుతధనంబులం బుడమివేల్పులఁ దృప్తులఁ గాఁగఁ జేయుచున్
జనప్రతిరక్షణంబునకుఁ జాలి మదాగమనంబుఁ గోరుచున్
మునుకొని కాల మొక్కగతిఁ బుచ్చుచు నుండుము పోయి వచ్చెదన్.
| 578
|
వ. |
ఏను గ్రమ్మఱఁ బురంబునకుం జనుదెంచునందాక మహీరమణుండు సప్రాణుండై
యుండెనేని సకలాభీష్టఫలంబులు వడయంగలదాన వని పలికిన నత్తలోదరి శోకాయ
త్తంబగుచిత్తంబున బాష్పపర్యాకులేక్షణయై వెండియు నక్కుమారున కి ట్లనియె.
| 579
|
తే. |
వినుతగుణశీల విను నీకు విపినగమన, మందుఁ బుట్టినబుద్ధి నావంతయైన
నిలువరింపంగ లేనైతి నేర్పు లేల, కాలము దురత్యయం బెంత ఘనున కైన.
| 580
|
వ. |
పుత్ర యేకాగ్రచిత్తుండవై నీవు చనుము నీ కెల్లప్పుడు భద్రంబు గలుగుం
గాక నీవు కృతార్థుండవై చరిత్రవ్రతుండవై పితౄణముక్తుండవై వనంబున నుండి
గ్రమ్మఱఁ జనుదెంచినప్పుడు నిన్ను విలోకించి యేను గతక్లేశనై సుఖంబుఁ
బ్రాపించెద నని పలికి వెండియు.
| 581
|
తే. |
దేనిప్రేరణచేతను బూని నాదు, వాక్యమును ద్రోసిపుచ్చి యిబ్భంగి నీవు
విపినమున కేగఁదలఁచె దవ్విధిమహిమము, దుర్విభావంబు నేరికి నుర్వియందు.
| 582
|
క. |
తనయా వనమున కిప్పుడు, చనుము కుశలి వగుచు మరలఁ జనుదెంచి ముదం
బునఁ జారుసామసూక్తుల, ఘనమతి నను హృష్టచిత్తఁ గాఁ జేయు మొగిన్.
| 583
|
కౌసల్య రామునికిఁ బ్రాస్థానికస్వస్త్యయనంబుఁ గావించుట
వ. |
వత్సా నీవు వనవాసవ్రతంబు పరిసమాప్తి నొందించి జటామండలధారిపై
చతుర్దశవర్షాంతరంబునమరలి మత్సమీపంబునకుం జనుదెంచి నన్నుం దేర్చునట్టి
కాలం బిదియ కారాదా యని తలంచెద నని పలికి దుఃఖం బడంచుకొని నిర్మల
జలంబు లుపస్పృశించి శుచియై ప్రాస్థానికంబగు స్వస్త్యయనం బొసంగ నుపక్ర
మించి శ్రీరాము నుద్దేశించి.
| 584
|
క. |
అతులితముగ నియమముచే, ధృతిచే నీచేత మిగుల నేధర్మము పా
లితమయెయే నట్టిధర్మము, సతతము నినుఁ బ్రోచు నడవి నిత్యవిచారా.
| 585
|
వ. |
అదియునుం గాక చైత్యాయతనంబులందు నిత్యంబు నీచేత నెవ్వారు వందితు
లగుదు రట్టిదేవతలు మహామునులం గూడి నిన్ను రక్షింతురుగాక మహాత్ముం
డగువిశ్వామిత్రుండు తొల్లి నీకొసంగిన దివ్యాస్త్రంబులు నీకు జయప్రదంబు
లగుం గాక పితృమాతృశుశ్రూషాసత్యంబులచేత రక్షితుండవై బలాయురారో
గ్యంబులు గలిగి వర్ధిల్లెదవు గాక మఱియు సమిత్కుశపవిత్రవేదికాయతనస్థం
డిలంబులును శైలవృక్షంబులును హ్రస్వశిఫంబు లగు శాఖావృక్షంబులును
హ్రదంబులును నిన్ను నిరంతరంబు రక్షించుం గాక పతంగపన్నగసింహం
బులు నీకు శుభంబు లొసంగుఁ గాక సాధ్యులును నాశ్వినేయులును వాయు
|
|