| |
తమ్ముండ నైననాకు నీకు హితంబు సేయుటకంటె నొండు కార్యంబు లేదు
గావున గింకరుండినైన నావచనం బంగీకరించి కార్యంబు నడపుతెఱం గానతి
మ్మని ప్రార్థించుచున్న లక్ష్మణుం జూచి తదీయనేత్రగళదశ్రుబిందుసందో
హంబు కొనగోట మీటుచుఁ బితృవచనవ్యవస్థితుండై యావజ్జీవపర్యంతం
బును వాక్యకరణంబును బ్రత్యబ్దంబు భూరిభోజనంబును గయయందుఁ బిండదా
నంబు నిమ్మూఁటిచేతఁ బుత్రత్వంబు ప్రాపించుఁ గావున నెల్లభంగుల వనంబునకుం
జనియెద నీ వంగీకరింపవలయునని ధర్మసంహితంబుగా బోధించుచున్నరామునిం
గని బాష్పధారాపూరితలోచనయై కౌసల్య యి ట్లనియె.
| 559
|
| సీ. |
ఎవ్వఁడు ధర్మాత్ముఁ డెవ్వాఁ డదృష్టదుఃఖుఁడు సర్వభూతప్రియుఁడు మహాత్ముఁ
డెవ్వాఁడు దశరథోర్వీశునివలన నాయందు జన్మించె సమంచితముగ
నెవ్వానిదాసులు భృత్యులు మృష్టాన్న మారగింతురు నిత్య మట్టినీవు
భీకరవనములో నాకలంబులు దీని యేరీతి నుండెద విట్లు రాముఁ
|
|
| ఆ. |
డడవి కేగె ననఁగ నాలించి విభుని నె, వ్వాఁడు విశ్వసించు వసుధ సుగుణ
వనధి వైననీవు వనమున కరుగ నే, మందు దైవ మింత యధిక మగునె.
| 560
|
| సీ. |
అనఘాత్మ భవనదర్శనమారుతోత్థిత మై దేహజాతశోకానలంబు
గాఢవిలాపదుఃఖసమిత్సమన్విత మగుచు సమ్యగ్గళదశ్రుఘృతము
చే వేల్వఁబడి మహాచింతోష్ణధూమంబు వఱల నూర్పుల సమావర్తనమునఁ
గడువృద్ధిఁ బొంది మద్గాత్రంబు నేర్చుచు నతులదావాగ్ని హిమాత్యయమున
|
|
| తే. |
నెండుపొదను దహించిన ట్లీవు నడవి, కరుగ నన్నుఁ దపింపఁజేయదె గడంగి
కుఱ్ఱ నెడఁబాయఁ జాలని గోవుపగిది, నేను నీవెంట వచ్చెద నిపుడు వనికి.
| 561
|
| క. |
అని యీగతి విలపించుచు, మనమున సంతాపవహ్ని మల్లడిగొనఁగాఁ
దనతోడ మాటలాడెడు, జననికి ని ట్లనియె రామచంద్రుఁడు సూక్తిన్.
| 562
|
రాముఁడు కౌసల్యనుఁ దాను వనమునకుఁ బోవుటకు సమ్మతిపఱచుట
| మ. |
జననీ యే నలదావసీమ కరుగన్ క్ష్మానేత కైకేయి చే
సినపాపంబునకుం గృశించు మఱి నీచే నిప్పు డీరీతిఁ జ
య్యనఁ దా వీడ్వడెనేని ఘోరతరదుఃఖార్తిన్ మదిం గుంది యా
యన జీవింపఁడు గాన నీ కతనిఁ బాయం బోల దీపట్టునన్.
| 563
|
| క. |
రమణులకుఁ బతిపరిత్యా, గము కేవలఘోరపాపకారణ మగుటన్
సముదితగుణుఁ డగుపతి నో, రమణీయగుణాఢ్య విడువరా దిట నీకున్.
| 564
|
| మ. |
జననాథోత్తముఁ డెంతకాల మిలపై సప్రాణుఁడై యుండు నీ
వనుమానింపక యంతకాలము సముద్యద్భక్తియోగంబుచే
|
|
