| |
యున్నసౌమిత్రిం జూచి సౌహార్దవిశేషంబున నభిముఖుం డై ధైర్యంబునఁ జం
తాదివికృతులు వదనంబునం దోఁపనీక మనంబున నడంచుచు ని ట్లనియె.
| 518
|
రాముఁడు లక్ష్మణుని ననూనయించుట
| చ. |
అనుపమధైర్యముం గొని రయంబున శోకము దోషము న్మనం
బునఁ జొరనీక యెంతయుఁ బ్రమోదము నొంది మహీశుపై జనిం
చిన పెనుకిన్క మాని యభిషేకవిచారము దక్కి సత్వరం
బుగ వనవాసయుక్తము ప్రభూతవివేకతఁ జేయు కార్యమున్.
| 519
|
| తే. |
అస్మదీయాభిషేకార్థమందు నీకు, సముదితం బైనసంభారసంభ్రమంబు
తవిలి యిప్పుడు తన్నివర్తనమునందుఁ, జెల్లుఁ గాక మనంబునఁ జింత యేల.
| 520
|
| ఆ. |
అనఘ మదభిషేచనార్థమం దేదేవి, మానసంబు చాల మలఁగుచుండు
నట్టితల్లిహృదయమందుఁ బుట్టినశంక, వాయునట్లు గాఁగఁ జేయు మయ్య.
| 521
|
| క. |
ఆమగువ మనోగతశం, కామయదుఃఖం బొకింతకాలం బైనన్
దీమసమునఁ గనుఁగొనుటకు, నామదికిం దాల్మి లేదు నయగుణశాలీ.
| 522
|
| వ. |
వత్సా యేను జ్ఞానంబుచేతంగాని యజ్ఞానంబుచేతంగాని తల్లిదండ్రుల కించుక
యైన విప్రియం బొకానొకప్పు డైనఁ గావించుటకు నోడుదుఁ గావున.
| 523
|
| తే. |
తల్లిదండ్రు లొకానొకతఱి నొనర్చు, నప్రియ మొకింతయైన నే నాడుకొనుట
యెన్నఁడేనియుఁ గలదె వేయేల వినుము, హృదయమున నైన నిలుపుట యెఱుఁగఁ జుమ్మి.
| 524
|
| క. |
సత్యుండు సత్యసంధుఁడు, సత్యపరాక్రముఁడు నైన జనకుఁడు పరలో
కాత్యంతభయమువలనను, నిత్యము విలసిల్లుఁ గాక నిర్గతుఁ డగుచున్.
| 525
|
| తే. |
అడవి కేఁ బోకయున్న నాయనకు సత్య, హాని యగు దాన నా కసత్యాగ మొదవు
నవలఁ బతికి మనస్తాప మతిశయిల్లుఁ, బిదప నది నన్నుఁ జాలఁ దపింపఁజేయు.
| 526
|
| వ. |
కావున నేను సామ్రాజ్యంబునం దాస సేయక శీఘ్రంబున వనంబునకుం జని
యెద సపత్నీమాత యగుకైకేయి చీరాజినజటామండలధారినై వనంబునకుం
జనుచున్న న న్నవలోకించి పరమానందభరితాంతఃకరణ యగుచుఁ గుమా
రునిం బూజ్యరాజ్యంబున కభిషిక్తునిం జేసి కృతకృత్య యగు మఱియు నే
జనంబుచేత నీబుద్ధి ప్రణీత యయి దీనియందు మనంబు సమాహితం బయ్యె
నాజనంబునకును దుఃఖంబు సేయనొల్ల నేను వనంబునకుం బోవకుండిన మ
జ్జనకునకు మనఃఖేదంబు గలుగు నెవ్వని శిక్షోపదేశంబుల చేత మనంబునకు
|
|
