పుట:Gopinatha-Ramayanamu1.pdf/360

వ.⁠

తల్లీ యభిషేకసంభారంబులు విసర్జించి మనంబున దుఃఖంబు నిగ్రహించి ధర్మంబు నవలంబించి వనవాసంబునకుం బోవ నిశ్చయించినవాఁడ నేను వనంబునకుం బోయి వచ్చునందాఁన శోకంబు దక్కి ధైర్యం బవలంబించి యుండ వలయు నని పలికిన నమ్మహాత్ముని ధైర్యస్థైర్యంబుల కచ్చెరువంది యక్కౌసల్య వెండియు మనంబునఁ బుత్రవియోగంబుఁ దలంచుకొని మూర్ఛాక్రాంతయై చచ్చినదానియట్ల నేలంబడి యుండి గ్రమ్మఱ నొక్కింతసేపునకు నానావి ధోపచారంబులం దెలివొంది బాష్పధారాపూరితలోచనయై గద్గదస్వరంబున ని ట్లనియె.

⁠ 510

చ.⁠

అనఘవిచార యేను గురునట్లె స్వధర్మముచేత సౌహృదం బునను సుపూజకుం దగుదుఁ బూనికి మద్వచనంబు నెమ్మనం బున నిరసించి దుఃఖరసపూరితభూరిగభీరవార్ధిలో ననుఁ బడఁద్రోచి నీకుఁ దగునా యిటు కాననసీమ కేగఁగన్.

⁠ 511

సీ.⁠

విను మీవు కాననంబునకుఁ బోయిన నాకు నింక లోకం బేల యేల ప్రాణ మేల సంపద్భోగ మేల పిత్రమరలోకంబులు నేమికార్యంబు సర్వ లోకసంస్థితజీవలోకసాన్నిధ్యంబుకంటె నొక్కముహూర్తకాల మైన సరసగుణాఢ్య నీసన్నిధానము నాకు ఘనతరశ్రేయ మై తనరుచుండు

⁠

తే.⁠

సిద్ధ మన నాతఁ డుల్కలచే నపోహ్య, మాన మైనమహేభంబుమార్గ మనుస రించినట్లు తదుక్తు లాలించి దృఢత, రంబుగ స్వవంశధర్మమార్గస్థుఁ డగుచు.

⁠ 512

వ.⁠

వెండియు నారఘుపుంగవుండు నిసంజ్ఞయై పడి యున్నతల్లిని దుఃఖపీడితుం డైన తమ్మునిఁ జూచి యధర్మారంభంబునకు సుముఖుండు గాక ధర్మసహితం బగు వాక్యంబున లక్ష్మణు నవలోకించి రఘువరా నీవు ధరైకనిష్ఠారూపం బైన మదీయాభిప్రాయం బెఱుంగక పుత్రవాత్సల్యంబున వగచుతల్లిం గూడి దుఃఖిం చెన వీ దుఃఖంబు నుచ్చిత్తంబు గలంచుచున్నయది పురాకృతపుణ్యవిశేషం బునం గలిగిన భార్య యొక్కటి యయ్యును ననుకూల యై ధర్మంబును నభిమత యై కామంబును సుపుత్ర యై యర్థంబును బతికిం జతగూర్చినతెఱంగున సకలపురుషార్థమూలం బైన ధర్మం బొక్కటి యయ్యును స్వానుష్ఠానంబున ధర్మార్థకామఫలంబులు సిద్ధింపం జేయు నిది మదీయచిత్తంబునం గల యర్థంబు గావున నే కర్మంబునందు ధర్మార్థకామంబు లసన్నివిష్టంబు లగు నట్టికర్మం బుపక్రమింప నర్హంబు గా దెల్లభంగుల నెద్దానివలన ధర్మంబు గలుగు నట్టికర్మం బనుష్ఠింపవలయు లోకంబునం గేవలార్థపరుం డగువాఁడు ద్వే ష్యుం డగుఁ గేవల కామపరత్వం బప్రశస్తం బగు గురుండును వృద్ధుండును స్వామియును జనకుండు నగు మహీరమణుండు కోపంబునం గాని ప్రసాదం

⁠