| |
బితృనిర్దేశంబున వనంబుకుం జనియెద నని పలికి లక్ష్మణు నవలోకించి
యి ట్లనియె.
| 501
|
రాముఁడు లక్ష్మణునకు సమాధానంబుఁ జెప్పుట
| చ. |
అనఘవిచార నీదగుమహత్త్వము తావకతేజముం ద్వదీ
యనిబిడోద్బలంబు భవదద్భుతశౌర్యము నాపయిం జనిం
చిన ప్రియము సమస్తమును జిత్తమునందు నెఱుంగుదున్ యశో
ధనులకుఁ గల్గు టబ్బురమె తద్దయు లక్ష్మణుపాల వింతలే.
| 502
|
| చ. |
పరమవివేక సత్యశమభావము భావమునం దెఱింగియుం
గర మనురక్తిఁ బ్రాకృతినికైవడి నీ వటు దుఃఖ మొంద దు
ర్భరతరశోకవేగమునఁ గ్రాఁగెడు నీయమ తాల్మి దక్కి తా
మఱిమఱి చొక్కుఁ గాన నిఁక మానుము తాదృశదీనవాక్యముల్.
| 503
|
| తే. |
ధరణిఁ బురుషార్థములలోన ధర్మ మెక్కుఁ, డట్టిధర్మంబునందు సత్యంబు నిలిచి
యుండు నన్నిటికంటె నత్యుత్తమంబు, గుర్తునియానతి నడుచుట గురుగుణాఢ్య.
| 504
|
| తే. |
జనకవాక్యంబు జననీవచనము బ్రాహ్మ, ణోత్తమునిమాట ధర్మసంయుక్త మగుట
నుచితగతిఁ జేయవలయు న ట్లోపఁడేని, యలఘుతరకల్మషాత్ముఁ డౌ ననిరి మునులు.
| 505
|
| వ. |
కావున నేను బితృశాసనంబునఁ గైకేయిచేతఁ బ్రచోదితుండ నైతి నింక దానిఁ
గడువం జాల నీ వశుభం బైనక్షత్రధర్మంబునందు బుద్ధిఁ జొరనీక తీక్ష్ణభావంబు
విడిచి పరచుశ్రేయోనిష్ఠ యైన మద్బుద్ధి ననుసరింపు మని సౌహార్దవిశేషం
బునం బలికి వెండియు నక్కకుత్స్థకులదీపకుండు కౌసల్యదిక్కు మొగంబై
వినయవినమితోత్తమాంగుం డగుచుఁ గేలుదోయి ఫాలంబునం గీలించి
యి ట్లనియె.
| 506
|
| క. |
వేవేగ విపినసీమకు, వావిరిఁ బోవంగవలయు వారింపకు మ
జ్జీవితము లాన గ్రక్కున, దీవన లిపు డొసఁగి పనుపు దేవీ నన్నున్.
| 507
|
| తే. |
గురునివాక్యంబు నెఱవేర్చి మరల వేగ, మడవినుండి పురంబు కరుగుదెంతు
మును ధరకు వచ్చి మరల విబుధనిలయము, నొందిన యయాతిరాజర్షిచందమునను.
| 508
|
| క. |
జననీ నీకును నాకును, జనకజకు సుమిత్ర కట్ల సౌమిత్రికి గ్ర
క్కునఁ బతియానతిఁ బోవఁగ, జను నిదియె సమస్తధర్మసమ్మతము సుమీ.
| 509
|
