| |
దప్ప కుండంగ వనమున కిప్పు డరిగి, నృపవరుని సత్యమున నుద్ధరింపు మనఘ.
| 430
|
| వ. |
అని పలికిన మరణోపమం బైనయద్దేవిపరుషవాక్యం బాకర్ణించి యవ్వాక్యం
బప్రియం బైనను మహానుభావుడు గావున నొక్కింత యైన మనంబున శో
కంబు నొందక వదనంబున వైవర్ణ్యాదిబాహ్యవికారంబు నొందక వెండియుఁ
గైకేయి కి ట్లనియె.
| 431
|
రాముఁడు కైకేయి చెప్పినప్రకారము ఒప్పుకొనుట
| చ. |
అనఘవిచారుఁ డైనపతియాజ్ఞ శిరంబునఁ బూని వేడ్కతో
ననుపమబుద్ధి నీకఱపినట్ల జటాజినముల్ ధరించి కా
ననమున కేగెద న్మనుజనాయకుఁ డేటికి నన్నుఁ జూచి నె
మ్మనమున విశ్వసింపక విపన్నత నొందె నెఱుంగఁ జెప్పుమా.
| 432
|
| క. |
మనమున దైన్యము విడువుము, వని కరిగెద నిపుడు జడలు వల్కలములు గ్ర
క్కునఁ దాల్చి సంతసింపుము, పనివడి నీమ్రోల నిజముఁ బల్కితిఁ దల్లీ.
| 433
|
| క. |
క్షితివిభుఁడు గురుఁడు దండ్రియు, హితుఁడు గృతజ్ఞుండు నమ్మహీశువచనము
న్హితమతి విస్రబ్ధుఁడ నై, చతురతఁ గావింతుఁ గాక జవదాఁటుదునే.
| 434
|
| క. |
జననీ భరతునియభిషే, చన మీనరవిభుఁడు దానె సమ్మతితోఁ జె
ప్పనికారణమున నామన, మనలజ్వాలికల నేర్చిన ట్లయ్యె రహిన్.
| 435
|
| ఆ. |
అప్రచోదితుండ నయ్యును భరతున, కఖిలరాజ్య మిచ్చునట్టివాఁడ
జనకుచేత నిట్లు సంప్రచోదితుఁడ నై, యిచ్చుటకు విచార మేల గలుగు.
| 436
|
| సీ. |
కావున జననీ భూకాంతుఁ డాడినమాటఁ జెల్లించుటకుఁ బూని యెల్లసిరులు
భరతున కొసఁగి సంపద్భోగములు వీడి నయశాలినికి నీకుఁ బ్రియము గాఁగఁ
బదునాల్గువర్షము ల్వనమున నుండిన నిపుడు భూవిభుఁ డేల హితము విడిచి
యాస్యంబు వాంచి ధరాసక్తనయనుఁ డై కన్నీరు నించుచు నున్నవాఁడు
|
|
| తే. |
మానవేంద్రుని వేగ ననూనయింపు, మిపుడె కేకయధరణీశు నింట నున్న
భరతు నిచటికిఁ దోడ్తేర బటురయమున, జారులను బుచ్చుము నృపాలుశాసనమున.
| 437
|
కైకేయి రామునితో భరతాగమనపర్యంతం బుండవలదని వేగిరపడి చెప్పుట
| వ. |
అని పలికిన నారఘువుంగవుండు సమ్మతించుటకు సంతుష్టాంతరంగ యై యయ్యం
గన నీచెప్పినట్ల శీఘ్రగతు లగుదూతలం బంచి మాతులకులంబున నున్నభర
తుని రావించెద నతం డరుగుదెంచునందాఁక నీ విచ్చట నుండవలదు రయంబున
నిపుడె వనంబునకుం జను మిమ్మహీరమణుండు నిజసత్యపారప్రాప్త్యదర్శన
సంజాతవ్రీడాభరంబున మొగంబు వాంచి మూర్ఛాక్రాంతుం డై సంభాషిం
చుటకుం జాలక యున్నవాఁ డిట్టివానిసంభాషణంబునుం గూర్చి చింతించుటకు
కార్యంబు గాదు నీ వవిలంబగమనంబున నిద్ధరపతిదైన్యం బపనయింపవల
యు నదియునుం గాక నీ వరణ్యంబునకుం జనునందాఁక భవజ్జనకుండు మజ్జన
|
|
