| |
బలుకంజాలక భయంబుఁ గొని యున్నవాఁడు నేను జనకునియట్ల నీకు మన్నిం
చుటకుం దగినదాన నగుటం జేసి నాచేత నేది పలుకం బడు నక్కార్యంబు
నీ కవశ్యకర్తవ్యంబు గదా తొల్లి యీమహీరమణుండు దేవాసురసంగ్రామంబున
నన్ను మన్నించి వరద్వయం బిచ్చెద నని పలికి పదంపడి ప్రాకృతునియట్ల పరి
తపించుచు సకలధర్మమూలం బైనసత్యంబు విడిచి భవన్నిమిత్తంబున నాయం
దుఁ గుపితుం డై రోషదోషంబున నవ్వరంబులు వ్యర్థంబులు సేయం దలం
చియున్నవాఁడు తన్మనోగతం బైనకార్యంబు నీవు నిక్కంబుగా నెఱవేర్చెద
వంటి వేని యతండు చెప్ప కున్న రాజానుమతంబున నేను దెలియఁ జెప్పెద
నిమ్మహీపతి వరంబు లిచ్చెద నని పలికి క్రమ్మఱ లోభంబునఁ దప్పించుకొనఁ
దలంచు టెల్ల గతజలసేతుబంధనంబు గదా యని పలికిన రాముండు వ్యధితుండై
రాజసమక్షంబునఁ గైకేయి కి ట్లనియె.
| 424
|
రాముఁడు దశరథానుమతంబు నెఱవేర్చెద నని ప్రతిజ్ఞఁ జేయుట
| ఉ. |
ఇచ్చట రాజు దా నొడువ నిచ్చఁ దలంచినమాటఁ జెప్పు మే
జెచ్చెరఁ జేయువాఁడ నృపశేఖరునాజ్ఞ విషంబు నైన నే
నొచ్చెము లేక గ్రోలెదఁ బయోధిహుతాశనులందు నైన నేఁ
జొచ్చెద రాఘవుం డరసి చూచిన నాడినమాట దప్పునే.
| 425
|
| వ. |
దేవీ యిమ్మహాత్ముండు నాకు గురుండును దండ్రియు నృపుండును హితుండును
గావున నట్టివానివాక్యకరణంబునందు సందేహవిషయీభూతునిఁగా నన్నుఁ
దలంచుట నీకు యుక్తంబు గాదు.
| 426
|
| చ. |
అన విని కైక యి ట్లనియె నాతనితో మును దేవదైత్యభం
డనమున భూవరుండు జగడం బొనరించి నిశాటబాణపా
తనమున మూర్ఛపోయినఁ బదంపడి యేను సజీవుఁ జేయ లో
ననుఁ గరుణించి సమ్మదమునన్ వరయుగ్మ మొసంగె మెచ్చుచున్.
| 427
|
కైక రామునికిఁ దాను వరద్వయంబునకుఁ గోరిన తెఱంగుఁ జెప్పుట
| క. |
అనఘాత్మ యొకవరంబున, కనుపమగతి మత్తనయున కభిషేకముఁ ద
క్కిన రెండవవరమునకుం, గొనకొని నీ కడవి నునికిఁ గోరితి నిచటన్.
| 428
|
| క. |
జనకుని సత్యవ్రతునిఁ గ, నొనరింపఁగఁ దలఁచి తేని యుత్తమగుణయు
క్తిని నా చెప్పెడువాక్యము, వినుము విచారంబుఁ దక్కి విమలవిచారా.
| 429
|
| సీ. |
జనకునిశాసనంబున నీవు ఘనజటాజినచీరధారి వై సిరిని విడిచి
తాపసవేషంబుఁ దాల్చి చతుర్దశవర్షము ల్దండకావనమునందు
విహరింపవలయు నీవిభునిచే భవదర్ధమందె భరతుఁడు గృతాభిషేకుఁ
డై యయోధ్యాపురమందు రాజ్యం బేలు నిమ్మాటఁ జెప్పుట కీనృపుండు
|
|
| తే. |
నేరక వివణ్ణవదనుఁ డై నిన్నుఁ జూడ, వెఱచి యున్నాఁడు గావున విభునిమాట
|
|
