క. | అని యీగతి విలపించుచు, మనుజేంద్రుఁడు దుఃఖశోకమయవీథిలో | 34 |
వ. | ఇ ట్లనాథునిభంగి విలపించుచు నతిక్రాంతమర్యాన యై కైకేయిచేత నికృత్త | 347 |
క. | జననాథ సత్యసంధుఁడ, నని నినుఁ గడు నాడుకొందు వధికరచన మై | 348 |
చ. | మునుకొని నేఁడు తుచ్ఛజనముల్ వినఁ బల్కిన రాఘవాభిషే | 349 |
చ. | అన విని యమ్మహీరమణుఁ డద్భుతశోకపరీతచిత్తుఁ డై | 350 |
క. | మానితగుణుఁ డగురాముఁడు, కాననమున కేగఁ బరమగతి కేఁ జనఁగా | 351 |
ఉ. | ఏ నటు దేవలోకమున కేగ సురల్ ననుఁ జూచి జానకీ | 352 |
వ. | మఱియుఁ గైకేయి కొసంగినవరంబునకుఁగా సత్యవశుండ నై రాముని వనంబు | 353 |