Jump to content

పుట:Gopinatha-Ramayanamu1.pdf/334

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది


క.

అని యీగతి విలపించుచు, మనుజేంద్రుఁడు దుఃఖశోకమయవీథిలో
మునుఁగుచుఁ దేలుచుఁ గ్రమ్మఱ, వనితపదంబులకు వ్రాలె వ్యాధితుమాడ్కిన్.

34


వ.

ఇ ట్లనాథునిభంగి విలపించుచు నతిక్రాంతమర్యాన యై కైకేయిచేత నికృత్త
మర్ముండై చిత్తమూర్ఛయు జీవితవైమనస్యంబునుం బైకొనినఁ బ్రణామపరి
హారబుద్ధిచేత నొండు దిక్కులకుం బ్రవారితంబులైన యద్దేవిచరణంబులు
సంస్పృశింపక యాతురునిపగిది దారుణంబుగాఁ బుడమిం బడి పుణ్యాంతంబున
దేవలోకంబునుండి ధరణిపయిం బడిన యయాతిచందంబు దీనవదనుం డై
యసంవృతమేదినిపయిం బడి రోదనంబు సేయుచున్నమగనిం గని యువతు
లకుం బ్రణామంబు సేయుట కనర్హుం డనియు నంతకుమున్న ననుభూతతావృశ
వ్యసనుం డనియును బుడమిం బడియున్నవాఁ డనియుఁ దలంపక యనర్థరూపయు
ననిష్పన్నప్రయోజకయు నభీతయు భయదర్శినియు నై యక్కైక జనాప
వాదశంకారహితచిత్త యగుచు వెండియుఁ బూర్వదత్తదరంబుల నుద్దేశించి
దశరథుని సంబోధించుచు ని ట్లనియె.

347


క.

జననాథ సత్యసంధుఁడ, నని నినుఁ గడు నాడుకొందు వధికరచన మై
మును వరము లిచ్చి లోభపుఁ, దనమున నేఁడేల యీక తప్పెద వకటా.

348


చ.

మునుకొని నేఁడు తుచ్ఛజనముల్ వినఁ బల్కిన రాఘవాభిషే
చన మొనరింపకుండిన నసత్యజదోషము వచ్చునంచుఁ బే
ర్కొనియెద వీవు తొల్లి యమరు ల్విన నిచ్చెననన్న మద్వరం
బు నొసఁగకున్న సూనృతసముద్భవపుణ్యము నిన్నుఁ జెందునే.

349


చ.

అన విని యమ్మహీరమణుఁ డద్భుతశోకపరీతచిత్తుఁ డై
పనివడి కొంతకాల మటు వల్కక యూరక యుండి వెండియు
న్వనిత మొగంబుఁ జూచి వదనంబునఁ గోపము చెంగలింపఁగాఁ
గనుఁగవ నశ్రువు ల్దొరుఁగ గద్గదికన్ దలయెత్తి యి ట్లనున్.

350


క.

మానితగుణుఁ డగురాముఁడు, కాననమున కేగఁ బరమగతి కేఁ జనఁగా
మానిని యవ్వల రాజ్యముఁ బూనికఁ బాలింపు మొదవుఁ బుణ్యము సుఖమున్.

351


ఉ.

ఏ నటు దేవలోకమున కేగ సురల్ ననుఁ జూచి జానకీ
జాని సుఖాత్ముఁడే యనినఁ జయ్యన నేమని చెప్పువాఁడ నా
ధీనిధిఁ గానకుం బనిచితిన్ సతికిం బ్రియమార నంటినా
దీనత నొంది కోపమున ధిక్కృతి సేయుదు రేమి సేయుదున్.

352


వ.

మఱియుఁ గైకేయి కొసంగినవరంబునకుఁగా సత్యవశుండ నై రాముని వనంబు
నకుం బుచ్చితినని సత్యంబుగాఁ బలికితినేని సకలజనసమక్షంబున నెల్లి రా
ముని రాజ్యంబున కభిషిక్తునిఁ జేసెద నని పలికినవచనంబున కసత్యదోషంబు
కలుగునని పలికి యప్పుడమిఱేఁ డంతకంత కినుమడించిన శోకంబున ని ట్లనియె.

353