దశరథుఁడు కైకేయికి రామునిసద్గుణంబు లభివర్ణించి బోధించుట
| చ. |
అనిశము ధర్మమార్గరతుఁ డై యశ మెల్లెడఁ గూడఁ బెట్టి వా
రనిసుకుమారత న్వఱలురాముఁడు నీపయిఁ జేయుభక్తి నై
నను దలపోయ కిట్లు పదునాలుగువర్షము లుగ్రకాననం
బునఁ జరియింపఁ బంపు మన మూఢమతీ మది నెట్లు సైఁచితే.
| 291
|
| తే. |
కౌసలేయుండు భరతునకంటె నధిక, భక్తి శుశ్రూషఁ గావించుఁబరఁగ నీకు
నారఘూత్తముకంటె నీయందు భరతునకుఁ గలవిశేష మేమిఁ గానము లతాంగి.
| 292
|
| తే. |
కమలలోచన నీకు రాఘవునకంటె, నన్యుఁ డెవ్వాఁడు వచనక్రియాప్రణామ
వినయగౌరవసేవాదివృత్తులందుఁ, జతురుఁ డెందైనఁ గలఁడె ముజ్జగములందు.
| 293
|
| తే. |
తరుణి కాంతోపజీవిశతంబులోన, రమణి యొక్కరిచే నైన రామునందు
బలుకఁబడు పరివాదాపవాదములు ద, లంప లే నట్టిఘను వని కంప నేల.
| 294
|
| తే. |
రాఘవుఁడు శుద్ధబుద్ధిచేఁ బ్రాణికోటి, నెపుడు రంజిల్లఁ జేయుచు నిష్టకామ
దానములచేత స్వవశీకృతస్వదేశ, వాసిజనుఁ డై ప్రకాశించు వనజనేత్ర.
| 295
|
| తే. |
దానమున దీనజనుల సత్యమున లోక, ములను శుశ్రూషచే గురువులను వింటి
చే రణంబున దుస్సహవైరివరుల, ననిశము జయించి యున్నవాఁ డతఁడు తన్వి.
| 296
|
| వ. |
మఱియు సత్యంబును దానంబును దపంబును ద్యాగంబును మిత్రత్వంబును
శుచిత్వంబును నార్జవంబును విద్యయు గురుశుశ్రూషయు నివి మొదలగు
సకలగుణంబు లక్కుమారునందు సన్నివిష్టంబు లై యుండు నట్టిశమాదిగుణ
సంపన్నుండును దేవతుల్యుండు నగురామునియం దెవ్విధంబునఁ బాపంబు
దలంచితివి లోకప్రియవాదియును మహాప్రియుండు నగురాముని వివాసము
గుఱించి వాక్యంబు స్మరించుటకు నైన శక్తుండఁ గా నట్టియేను బ్రియుం డగు
నారాముని భవదర్ధంబు వనంబునకుఁ బొమ్మని యెట్లు పలుకుదు నని పలికి
వెండియు శోకం బగ్గలం బైన దీనవదనుం డగుచు గద్గదకంఠుం డై యి
ట్లనియె.
| 297
|
| తే. |
శమదమంబులు సత్యశౌచములు భూత, దయయు దాక్ష్యంబు ధర్మ మేధన్యునందు
నిలిచె నట్టిధరాసుతానేత వనికి, జనినపిమ్మట నేగతిఁ జనుదు నేను.
| 298
|
| వ. |
అని పలికి దుఃఖాతురుం డగుచుఁ గ్రమ్మఱ నమ్మహీవల్లభుండు ఘూర్ణమాన
శరీరుం డై శోకార్ణవంబునకుఁ బారంబుఁ బ్రార్థించునయ్యంగనచరణంబులకుం
బడి లేచి యంజలి ఘటియించి యి ట్లనియె.
| 299
|
| సీ. |
చతురబ్ధిముద్రితక్షితియందుఁ గలసర్వమును నీ కొసంగెదఁ గినుక విడిచి
తలకొని ధర్మంబు దప్పక యుండ రాఘవునకు శరణంబు గమ్ము పెక్కు
|
|
