దశరథుఁడు కైకేయీగృహంబునకు వచ్చుట
| చ. |
ఇనకులవార్ధిశీతకరుఁ డెల్లి జను ల్విన రాఘవాభిషే
చన మని తెల్పి యవ్వలను సభ్యుల వీడ్కొని తత్ప్రియప్రయో
జనముఁ బ్రియార్హ యైనగుణశాలికిఁ గైకకుఁ దెల్పువేడ్కఁ జ
య్యనఁ జనియెం దదీయవిపులాయతనంబున కాతఁ డున్నతిన్.
| 249
|
| సీ. |
క్రౌంచమరాళసారసనాదయు క్తంబు శుకపికశారికాశోభితంబు
చంపకాశోకరసాలప్రసవగంధమిళితలతాగృహవిలసితంబు
తపనీయరౌప్యవితర్దికాలంకృతరమ్యనిశాంతవిరాజమాన
మమృతోపమానభక్ష్యాన్నపానాదికసరసపదార్థోపసంభృతంబు
|
|
| తే. |
నిత్యపుష్పఫలోపేతనిఖిలతరువి, కాసితోద్యానసహితంబు కనకరత్న
భూషణవిభూషితంబు నై పొసఁగ నింద్ర, కాంతసదనంబుక్రియ మనఃకాంత మగుచు.
| 251
|
| క. |
వాపీకూపంబులచే, నాపాండురదాంతరాజతాసనములచే
నేపారెడు కుబ్జలచే, దీపించెడుదాని రుచులఁ దేలెడుదానిన్.
| 252
|
| క. |
కైకేయిగృహముఁ గనుఁగొని, ప్రాకటముగ రాహుయుక్తపాండుఘనచ్ఛ
న్నాకాశముఁ జేరెడు దో, షాకరుగతి నమ్మహార్హసదనముఁ జేరెన్.
| 253
|
| ఆ. |
కామబలయుతుండు గావున సురతసు, ఖంబుఁ గోరి తృష్ణ గదుర శయ్య
కడకుఁ బోయి యందుఁ గైకేయిఁ గానక, మనుజవిభుఁడు తనదుమానసమున.
| 255
|
దశరథుఁడు కైకేయిఁ గానక పరితపించుట
| సీ. |
రమణి నిత్యము మదాగమనవేళ యెఱింగి మాల్యచందనచేలమండనములఁ
గయిసేసి మోహనాకారమై నారాక కెదురు సూచుచునుండు నిప్పు డేల
తొల్లింటిచందానఁ దొయ్యలి చూపట్ట దని విషాదము నొంది యచట నున్న
ప్రతిహారిఁ గనుఁగొని భామిని యెక్కడఁ జెప్పు మీ వన నది చేతు లళిక
|
|
| తే. |
భాగమునఁ జేర్చి దేవరవారిదేవి, యలుక తొడమినడెందాన నల్ల క్రోధ
సదనమున నొంటిఁ గఠినభూశయ్యమీఁద, దీనయయి పడియున్నది దేవ యనిన.
| 256
|
| వ. |
విని యదర్శనమాత్రంబున మొదలు సంప్రాప్తవిషాదుం డై యున్న యన్నర
పతి క్రోధాగారప్రవేశశ్రవణంబువలన ద్విగుణీకృతవిషాదుం డై లుళితవ్యాకు
లేంద్రియుం డగుచు మెల్లనఁ గ్రోధాగారంబులోనికిం జని యందు వినిష్కృత్త
యై నలతికపగిదిఁ బుణ్యక్షయంబువలన స్వర్గంబున నుండి పుడమిం ద్రెళ్లిన
|
|
