| చ. |
అనవరతం బతండు తన యట్టులె తమ్ములఁ జూచుఁ గాన న
య్యనఘునియందుఁ జెందిన మహాప్రియ మంతయు మత్కుమారునం
దును దగఁ జెందినట్ల తలఁతు న్మగువా మది కిప్డు దీనికై
మనమున నింతపట్టి పలుమాఱెదఁ గుందఁగ నేల దీనతన్.
| 201
|
| వ. |
అని యివ్విధంబునం గైక దనమనంబున రామునియందుం గలవాత్సల్యంబు
తేటపడం బలికిన నక్కుబ్జ శోకశిఖిశిఖాదందహ్యమానస యై నిట్టూర్పువుచ్చి
యొక్కింతసే పూరకుండి వెండియుఁ గైక కి ట్లనియె.
| 202
|
| ఆ. |
వినుము వ్యసనశోకవిస్తీర్ణ మగుదుఃఖ, వనధి మగ్న నైతి ననుచు నిన్ను
మది నెఱుంగ లేవు మౌర్ఖ్యంబువలన న, నర్థదర్శినివి గదా లతాంగి.
| 203
|
మంథర కైకకు నానాప్రకారంబుల బోధించుట
| వ. |
అని యిట్లు కైకయభిప్రాయం బనాలోచితం బని నిందించి రామరాజ్యానంత
రంబుననైన భరతునకు రాజ్యంబు లేమి తెల్లంబుగా బోధించుతలంవున
ని ట్లనియె.
| 204
|
| సీ. |
ధరణీశ్వరులు రాజతంత్రంబులను జ్యేష్ఠసుతునందె ఘటియింతు రతిగుణాఢ్యు
లై నతక్కినవారియందుఁ జేర్పరు రాజునకుఁ గలసుతు లెల్ల నరపతిత్వ
మొందలే రబ్భంగి నొందినచోఁ జాల ననయంబు వాటిల్లు నగ్రపుత్రుఁ
డగురాముఁ డేలిక యైనపిమ్మట వానితనయుండె భూపతిత్వము వహించు
|
|
| తే. |
రాజవంశంబువలన వారక సుఖంబు, వలన నత్యంతనిర్భగ్నుఁ డగుచు నీదు
సుతుఁడు భరతుం డనాథుఁ డై సొంపు సెడి య, రణ్యమున కేగఁ గలఁ డిప్పురంబు విడిచి.
| 205
|
| ఆ. |
కాంత నీదు మేలు ఘటియించుతలఁపున, హితముఁ గఱప నచ్చు టెఱుఁగ కిట్లు
సవతిభాగ్యమందు సంతసించెద వయో, యెంత చెనటి వైతి వే మొనర్తు.
| 206
|
| తే. |
రాముఁ డధినాథుఁ డైన నీరాజ్యమునకు, హాని లేకుండ నీపుత్రు నన్యదేశ
మునకు నైన లోకాంతరమునకు నైనఁ, బనుచు నిక్కువ మీ చంద మనుపమాంగి.
| 207
|
| వ. |
దేవీ బాలుం డగుభరతుని మాతులగృహంబునకుం బుచ్చితి విది యవివేకంబు
నేఁ డతండు సమీపంబున నుండె నేనియు మహీపతికి రామభరతాదుల
యందు సమానసౌహార్ధంబు సంఘటిల్లుఁ దృణగుల్మలతాదిస్థావరంబులయం
దైనను నత్యంతసన్నిధానంబువలన నన్యోన్యసంశ్లేషరూపసుహృద్భావంబు
|
|
