| |
సంతతసౌఖ్యసంపద లొసంగుము వేగము పొమ్ము నావుడున్.
| 1147
|
| ఉ. |
అక్కలకంఠి యి ట్లనియె నకట వహ్నియుఁ బోలె నుగ్రుఁ డై
యుక్కున ఘోరనిష్ఠఁ దప ముద్ధతి సల్పెడువాఁడు కౌశికుం
డక్కడ నుండు నన్నుఁ గనినంతనె యల్లి శపించుఁ గాక న
న్నక్కడి కంప వల్వదు సురాధిప నీపద మాశ్రయించెదన్.
| 1148
|
| చ. |
అన విని శక్రుఁ డి ట్లనియె నరిగిన యింత భయం బిదేల నా
పనుపునఁ గీరశారికలు బాలసమీరుఁడుఁ దోడు వత్తు రే
ననుపమలీల మన్మథసహాయుఁడనై వెనువెంట వచ్చెదం
బ్రణుతవిలాసరూప మలరం జని తన్మనమున్ హరింపవే.
| 1149
|
| వ. |
అని నియోగించిన నెట్టకేలకు నీయకొని సకలజగన్మోహనం బైనరూపంబుఁ
దాల్చి.
| 1150
|
| చ. |
మలయసమీరపుష్పశరమాధవకోకిలకీరశారికల్
మలయుచు వెంట రాఁ గవలి మౌనివనంబున కేగి యచ్చటన్
సొలయక లాస్యముల్ సలుపుచున్ లలితంబుగఁ బాట పాడుచుం
గలయఁ జరించె రంభ యల కౌశికుమ్రోల ననేకభంగులన్.
| 1151
|
| చ. |
చిలుకలు రద్ది సేయుటయుఁ జెంగటఁ గోవెల గూయుటల్ తరుల్
దలముగఁ బల్లవించుటయుఁ దప్పక వెంటనె రంభ వచ్చుటల్
గలయఁగఁ జూచి చిత్తమున గాధికుమారుఁడు సంశయించి యా
బలరిపుకృత్య మింత యని భావమునం వలపోసి కోపియై.
| 1152
|
విశ్వామిత్రుండు రంభను శపించుట
| చ. |
మెలపున శక్రుఁ డంప మును మేనక వచ్చి కలంచినట్లకా
వెలయఁగ మత్తపంబునకు విఘ్నము సేయఁగ నేఁడు వచ్చి
పలుమఱు మోసపోవుటకు బాలుఁడనే యది చెల్ల దింక నో
యలికులవేణి యుండు మిట నశ్మమవై పదివేలవర్షముల్.
| 1153
|
| వ. |
అని యిట్లు పట్టరానికోపంబువ విశ్వామిత్రుండు వేల్పువెలయాలిని దిట్టి పదం
పడి దయాళుండై తపస్స్వాధ్యాయనంపన్నుం డైనవసిష్ఠువలన శాపమోక్షణం
బగు నని యనుగ్రహించిన నారంభ తక్షణంబ పాషాణం బయ్యె మీనకేత
నుండు భీతుండై పాఱె నంత విశ్వామిత్రుండు తనతపం బొక్కింత దఱుఁగుటకుఁ
బరమనిర్వేదనపరుండై స్వార్జితం బైనతపంబంతయు మొదలఁ గామంబునకుఁ
బదంపడి క్రోధంబునకును సమర్పించితి నింకఁ గామక్రోధంబులు జయించి
జితేంద్రియుండనై యాహారంబు వర్ణించి యూర్పు పుచ్చక శరీరంబు శోషింపం
జేసి తపస్సమాశ్రితం బైన బ్రాహ్మణ్యంబు లభించునందాఁకఁ బెక్కుసంవత్సరం
బు లచలనిష్ఠ ఘోరతపంబుఁ గావించెదఁ దపస్సంతప్తుండ నైనమచ్ఛరీరావయ
|
|
