| ఆ. |
కేళివనములందు గిరులందు నదులందుఁ, గొలఁకులందుఁ గుంజతలములందు
నన్నెలంతఁ గూడి యబ్దంబు లొకపది, యతనుకేళిఁ దేలె నమితగతుల.
| 1141
|
| ఉ. |
అంత వివేకియై కుశకులాగ్రణి యెంతటిమోస మయ్యె ని
క్కాంతకతంబునన్ సకలకల్మషముల్ వొదలెం దపోధనం
బంతయు వీటిఁబోయె దివిజాధిపుకృత్య మెఱుంగ నక్కటా
యెంతవివేకు లైన భువి నీశ్వరుమాయఁ దలంప నేర్తురే.
| 1142
|
| చ. |
అని యిటు చింత నొంది ముని యాదట మేనక నింద్రుపాలి క
ట్లనిచి గడంగి కామవిజయం బొనరించెద నం చుదీచికి
న్జని హిమపర్వతాంతికమునం దగఁ గౌశికిచెంతఁ జేరి ని
ష్ఠను దప మాచరించెఁ బ్రకటంబుగఁ దాను సహస్రవర్షముల్.
| 1143
|
బ్రహ్మ విశ్వామిత్రునకు మహర్షిత్వ మొసఁగుట
| వ. |
అమ్మహాతపంబునకు భయంబుఁ గొని వేల్పులు మహర్షిసమేతులై బ్రహ్మ
కడకుం జని విశ్వామిత్రునకు మహర్షిశబ్దం బొసంగుం డని ప్రార్థించిన నవ్విరించి
దేవతాసమన్వితంబుగాఁ గౌశికుకడకుం జనుదెంచి మునీంద్రా యేను భవత్త
పంబునకు సంతోషించితి నీకు మహర్షిశబ్దం బొసంగెదఁ జాలింపు మని పలి
కిన నవ్విశ్వామిత్రుండు విషణ్ణుండును సంతుష్టుండునుం గాక సర్వలోకేశ్వరుం
డైన యప్పితామహునకుఁ బ్రణతుండై యంజలిఁ గీలించి స్వార్జితంబు లైన
శుభకర్మంబులచేత నసమానం బైనమహర్షిశబ్దంబు నీచేత దత్తం బయ్యెనేని
యవ్వల నేను జితేంద్రియుండనే కదా యని యడిగిన నప్పరమేష్టి యతని
వాక్యంబు విని మునీంద్రా వికారకారణవస్తుసన్నిధానంబునందైన నెంతకా
లంబు వికారంబు గలుగుచుండు నంత కాలంబు నీకు జితేంద్రియత్వసిద్ధి గలుగ
నేరదు గావున నీవు తావత్కాలపర్యంతంబు తపంబుఁ గావింపు మని పలికి
యంతర్ధానంబు నొందె.
| 1144
|
| క. |
అట విశ్వామిత్రుఁడు ను, త్కటనిష్ఠామహిమఁ దపముఁ గావించుచు నా
దట బ్రహ్మర్షిస్థానముఁ, బటుతరముగఁ గాంతు ననుచుఁ బ్రజ్ఞాన్వితుఁడై.
| 1145
|
| ఉ. |
ఊరుపు పుచ్చ కట్లు తగ నూర్ధ్వకరుం డయి మారుతాశియై
వారక మండువేసవిని వహ్నులమధ్యమునందు నిల్చి సొం
పారఁగఁ బుండువంటివలియందు జలంబుల నిల్చి వృష్టియం
దూరక మింట నిల్చి కడు నుగ్రతపం బొనరించె ధీరతన్.
| 1146
|
ఇంద్రుఁడు విశ్వామిత్రునితపము మాన్ప రంభను నియోగించుట
| ఉ. |
అంత బలాంతకుం డదరి యాతనియుగ్రతపంబు మాన్ప న
త్యంతరయంబునం గువలయాక్షిని రంభను జీరి పల్కు నో
కాంత కుశాన్వయోత్తముని గాఢతపోగతి మాన్చి మా కిఁకన్
|
|
