| |
బయిసి మాలి నీ విటువంటిపను లొనర్చి, మాకుఁ దలవంపుఁ జేసితి మగువ నేఁడు.
| 950
|
| ఉ. |
ఈయటవీప్రదేశమున నెవ్వరుఁ జూడక యుండ నిత్యమున్
వాయువు నారగించుచుఁ బ్రభాతజభూరిరజఃపరీత వై
పాయక పెక్కువర్షములు పాపవశంబున నుండు మంచు వా
ఙ్నాయకతుల్యదర్శనుఁడు గౌతముఁ డాలి శపించె నుద్ధతిన్.
| 951
|
| వ. |
ఇట్లు శప్తయై యహల్య భయంబున వడంకుచు గౌతమునియంఘ్రులం బడి
లేచి మహాత్మా కృతాపరాధ నైననన్ను శపించుట నాయందులం గలదయాతి
శయంబున నిష్కళంకఁ గాఁ జేయుటకే కదా యీనిష్ఠురశాపంబునకుఁ దుది
యెయ్యది తన్మోక్షప్రకారం బానతి మ్మని ప్రార్థించినఁ బ్రియురాలికడంకకు
మెచ్చి యతీతానాగతవర్తమానవిశారదుం డగుగౌతముం డి ట్లనియె.
| 952
|
| తే. |
అతివ దశరథనందనుం డైనరాముఁ, డెప్పు డీఘోరవనమున కేగుదెంచి
యంఘ్రివిన్యాస మొనరించు నపుడు తత్ప, దాబ్జరేణువుచేఁ బూత వయ్యె దీవు.
| 953
|
| తే. |
అమ్మహాతున కాతిథ్య మాచరించి, యపగతాఘ వై లోభమోహములు విడిచి
మత్సకాశంబునందు సమంచితముగ, ధన్యవై పూర్వరూపంబుఁ దాల్చె దీవు.
| 954
|
| వ. |
అని యిట్లు గౌతముం డహల్యకు శాపం బిచ్చి పదంబడి తన్మోక్షణప్రకారం బెఱిం
గించి యచ్చోటుఁ బాసి సిధ్ధచారణసేవితం బయినహిమవంతంబునకుం జని
యందుఁ దపంబుఁ జేయుచుండు.
| 955
|
| చ. |
అట బలవైరి శప్తుఁ డయి యారని నెవ్వగ వేల్పువీటికిం
దటుకున నేగి శోకపరితాపమునం గడు డస్సి లజ్జ న
క్కట పరకాంత నిట్లు కనుఁ గానక పొందఁగ నేల దానిచే
నిటు సమకూరనేల విధి యెంతటిపా టొనరించె నియ్యెడన్.
| 956
|
| వ. |
అని విచారగ్రస్తమానసుండై దేవతల నందఱ రావించి గౌతముండు సర్వ
దేవతాపదచ్యవనకారణం బైనతపంబుఁ గావించుచుండ నే నాతపంబు విఘ్నంబు
సేయుటకు సమకట్టి క్రోధంబుఁ బుట్టించినం గాని తపోభంగంబు గా దని నిశ్చ
యించి క్రోధోత్పాదనంబుకొఱ కమ్మహామునిపత్ని యగుయహల్యతోడం గ్రీ
డించిన నమ్మునిపుంగవుం డలిగి మదీయవృషణంబులు దునిసిపడ నన్ను శపించి
పదంపడి తనపత్నికి శాపం బొసంగె నే నాకారణంబున విఫలుండ నైతి.
| 957
|
దేవేంద్రుఁడు మేషవృషణుఁ డగుట
| ఆ. |
వేల్పులార యిట్లు విఫలుండ నై యేను, భువనజాల మెట్లు ప్రోచువాఁడ
హీతముఁ గోరి విూర లిందఱు యోచించి, దేవకార్య మిపుడు తీర్పవలయు.
| 958
|
| వ. |
అని పురందరుండు పలికిన బృందారకు లందఱు పితృదేవతలకడకుం జని శక్రు
నకుం బాటిల్లినవైఫల్యం బెఱింగించి యిప్పుడు యజ్ఞంబునందు మీకొఱకు
నిజ్యమానం బైనయీమేషవృషణంబు లింద్రున కొసంగుఁ డిమ్మేషంబు వృషణ
|
|
