| |
రుండు మునివేషధరుం డై యహల్యకడ కరుగుదెంచి యి ట్లనియె.
| 940
|
| తే. |
అంబుజేక్షణ కామభోగార్తు లైన, పురుషు లెప్పుడు ఋతుకాల మరయుచుందు
రట్లు గావున నీతోడ నతనుసౌఖ్య, మనుభవింపంగఁ గోరితి నబ్జవదన.
| 941
|
| తే. |
అనిన నమ్మాయతపసివాక్యములపటిమ, మొగముఁ జాయయుఁ గాంచి నామగని కింత
సరస మేడది శక్రుఁ డిక్కరణి నాదు, వలని మోహంబుచే నిట వచ్చె ననుచు.
| 942
|
| వ. |
తలంచి యతనిం గూడి కందర్పక్రీడానందరసం బనుభవించి వెండియు నహల్య
శక్రునిం జూచి యేను నీవలనఁ గృతార్థ నైతి నింక నిచట మసలవలవదు
నన్నును నిన్నును రక్షించుకొనుచు శీఘ్రంబునం జను మనిన నయ్యింద్రుండు
నీవలనఁ బరితుష్టుండ నైతి నింక రయంబునం జనియెద నని యద్దేవిచే ననుజ్ఞా
తుండై యప్పర్ణశాల నిర్గమించి గౌతమాగమనంబు శంకించుచు ససంభ్రముం
డై రయంబునం బోవుచు.
| 943
|
| చ. |
అనిమిషలోకనాథుఁడు నిజాశ్రమవాటికి నేఁగుదెంచున
మ్మునిపతి దీప్తపావకనిభుం బరమేష్ఠిసముం దపోధను
న్మినుశిఖివేల్పునెచ్చెలి సమిత్కుశహస్తుఁ గృతాభిషేకునిం
గనుఁగొని సాంద్రభీతిపరికంపితుఁ డై చనుదెంచుచుండఁగన్.
| 944
|
గౌతముఁడు దేవేంద్రుని శపించుట
| చ. |
తనుఁ గని భీతుఁ డై మొగము దద్దయు వెల్వలఁ బాఱఁ గ్రమ్మఱం
జనియెడువజ్రిఁ గన్గొని నిశాసమయంబున ని ట్లదేలకో
యనిమిషనేత వచ్చె నని యంతయు గ్రక్కున యోగదృష్టిచే
గనుఁగొని రోషశోణితవికంపితలోచనుఁ డై రయంబునన్.
| 945
|
| వ. |
పరుషవాక్యంబున ని ట్లనియె.
| 946
|
| ఉ. |
ఓరి దురాత్మ యోరి శఠ యోరి మదాంధుఁడ శక్ర మౌనికాం
తారతి దూషితం బని మనంబున నించుక గొంక కిట్లు మ
న్నారిని వంచనం గపటతాపసతన్ రమియించి తీ విదే
కారణమై యముష్కుఁడవు గ మ్మని శాప మొసంగె నుద్ధతిన్.
| 947
|
| వ. |
ఇట్లు నిష్ఠురంబుగా శపియించినఁ దత్క్షణంబు వజ్రప్రహారంబునఁ దునిసిపడిన చం
దంబున నింద్రునివృషణంబులు దెగి ధరణిం బడియె నంత నమ్మునివరుండు.
| 948
|
| తే. |
పర్ణశాలకుఁ బోయి విశీర్ణకేశ, పాశయై డస్సి సురతవిభ్రమముఁ దెలుపు
చున్నయన్నారిఁ గనుఁగొని కన్నుఁగవకుఁ, గెంపు సొంపార నిట్లని కెరలి పలికె.
| 949
|
గౌతముఁ డహల్యను శపించుట
| తే. |
నీవు నిజవంశధర్మంబు నీఱుఁ జేసి, పుష్పవిశిఖార్థవై పరపురుషరక్తి
|
|
