| |
యామవతీచరిభుజములు, భూమిఁ దునిసి పడఁగ నేసె మునిపతి మెచ్చన్.
| 570
|
| ఉ. |
తోడనె లక్ష్మణుండు ముదితుం డయి రాక్షసికర్ణనాసమున్
వాడిఁ జెలంగుఖడ్గమున వారక గాధిసుతుండు మెచ్చ తా
నోడక నంటఁ గోసి రయ మొప్ప విరూపిణిఁ జేసె మింటిపై
వేడుక మీఱ నిర్జరులు వేయుముఖంబుల సన్నుతింపఁగన్.
| 571
|
| సీ. |
అంతఁ దాటక కోప మగ్గల మై పర్వఁ గామరూపము లనేకములఁ దాల్చి
మింటిపై కెగసి భ్రమించుచుఁ దనమేను గన్పడకుండంగ గాఢభంగి
జీఁకట్లు సేయుచు శిలలు పై ఱువ్వుచు రజము రేపుచు సాంద్రరక్తవృష్టి
గురియుచు మేఘంబుకరణి గర్జించుచు నట్టహాసముఁ జేయ నపుడు తెలిసి
|
|
| తే. |
యశ్మపృష్టివికీర్యమాణాంగు లైన, మనుజపతినందనులఁ జూచి మునికులాబ్ధి
హరిణధరుఁడు విశ్వామిత్రుఁ డమితయశుఁడు, హితము దీపింప మెల్లన నిట్టు లనియె.
| 572
|
| చ. |
ఇనకులసార్వభౌమ తడ వేల దినేంద్రుఁడు గ్రుంకుచున్నవాఁ
డనుపమసంధ్య వచ్చె నసురాలికి రాత్రులయందు సత్వమున్
ఘనతరతేజ మెక్కు డగుఁ గావున వే దెగఁ జూడు దీని స
జ్జనులకు బాధఁ జేసెడు నిశాచరిపైఁ గృపఁ గూర్ప నేటికిన్.
| 573
|
| క. |
ఈయక్షి మునివరేణ్యులు, సేయుమఖంబులకుఁ గీడు సేయుచు నుండున్
వే యేల లోకహిత మిది, పాయక తెగఁ జూడు దీని భద్రము గలుగున్.
| 574
|
| వ. |
అని పలికిన నవ్విశ్వామిత్రుని వచనంబు విని సంశయంబు వదలి తీవ్రం బగు
వీర్యం బంగీకరించి శబ్దవేధిత్వంబుఁ జూపుచు సాంధ్రంబుగా శిలావర్షంబు గురి
పెడుతాటకవిూఁద సాయకపరంపరలఁ బరఁగించి యవరోధించిన నది శర
జాలపరీత యై నూయాబలవిశేషంబునం దెరల్చుకొని గర్జించుచు నశనికరణి
శీఘ్రజవంబున రామలక్ష్మణులం బట్టుకొనం గమకించిన దానిం జూచి రా
ముండు రయంబున నొక్కశిలీముఖంబు దానియురంబు గాడ నేసిన నయ్య
మ్ముతాఁకున కోర్వక యక్షి తక్షణంబ రోఁజుచుఁ బుడమిం ద్రెళ్లి విగతప్రాణ
యయ్యె నయ్యద్భుతకర్మంబు విలోకించి పురందరుండు బృందారకసందోహ
సహితుండై సాధువాక్యంబుల నభినందించుచు నచ్చటికిం జనుదెంచి రామల
క్ష్మణుల నుచితభంగిం బూజించి పదంపడి విశ్వామిత్రు నర్హవిధంబునం బూజించి
మందమధురాలాపంబులం బ్రస్తుతించి పరమప్రీతుం డై యి ట్లనియె.
| 575
|
దేవేంద్రుఁడు ప్రీతుఁడై కాశికునితో భృశాశ్వపుత్రుల రామున కొసంగు మనుట
| సీ. |
మునినాథ నీమహాద్భుతదివ్యచారిత్రమహిమ నుతింపంగ మాతరంబె
యీరాఘవునిచేత నేపారుతాటకఁ జంపించి కరుణ ముజ్జగములకును
మేలుఁ గావించితి మే మందఱము నిర్భయానందపరుల మై యలరఁ గంటి
మితఁడు నిర్జరులకు హితముఁ జేయఁగఁ బుట్టినట్టిమహామహుం డట్లు గాన
|
|
