| తే. |
మున్ను నీవు తపోబలంబునఁ బడసిన, ధన్యుల భృశాశ్వుకూర్మినందనుల నస్త్ర
శస్త్రగాత్రుల సముదగ్రశౌర్యనిధుల, నితని కొనఁగుము వేర్వేఱ యింపు మెఱయ.
| 576
|
| క. |
అని పలికి గాధితనయుని, వినుతించి తగన్ రఘుప్రవీరుం డగురా
ముని వినుతించుచు సురపతి, చనియె న్సురకలితుఁ డగుచు సమ్మోదమునన్.
| 577
|
| తే. |
అంతఁ దాటకావనవాసు లైనమునులు, భక్తిఁ జనుదెంచి కౌశికుఁ బ్రస్తుతించి
రాము నాశీర్వదించి యశ్రాంత మింకఁ, దపములు ఫలించె నని పల్కి తలఁగి చనిరి.
| 578
|
| వ. |
అంత విశ్వామిత్త్రుండు తాటకావధతోషితుం డై జగత్పవిత్రుం డగు కౌసల్యా
పుత్రుని బాహువులం బరిరంభించి శిరంబు మూర్కొని మందమధురాలాపం
బుల ని ట్లనియె.
| 579
|
| తే. |
అమరదూషిణి యైనయీయక్షిఁ జంపి, రవికులోత్తమ నీవు త్రిభువనమునకు
నేఁడు మితి లేని ప్రమదంబు నించినాఁడ, వింక నీ కుర్వర నసాధ్య మెద్ది లేదు.
| 580
|
| ఆ. |
ఇనుఁడు గ్రుంకె సంధ్య యేతెంచె నీరాత్రి, నిచట నధివసించి యెల్లి గదలి
పోక మస్మదీయపుణ్యాశ్రమమునకు, నచటిమౌను లెల్ల హర్ష మొంద.
| 581
|
| క. |
నా విని సంతోషము మది, నావిర్భవ మంద రాముఁ డయ్యామినియం
దావిలీనమున వసించెను, ధీరుం డగులక్ష్మణుండు ధృతి సేవింపన్.
| 582
|
| తే. |
దేవతల కైనఁ జొరరాని యీవనంబు, ముక్తశాప మై నరమృగమునివరులకు
సులభమై చాల నవ్వేళఁ జూడ నొప్పె, రమ్యతరమైన యలచైత్రరథముకరణి.
| 583
|
| వ. |
ఇత్తెఱంగున నారఘుసత్తముండు తాటకం బరిమార్చి సురసిద్ధసంఘంబులచేతఁ
బ్రశస్యమానుం డై విశ్వామిత్రలక్ష్మణసహితంబుగా నారాత్రి యచ్చట సుఖ
లీల నిద్రించి మఱునాఁడు ప్రభాతకాలంబున మేలు కాంచె నంతకు మున్ను
మేల్కొని గాధేయుండు కరుణావిధేయుండై రామభద్రు నవలోకించి మధురా
క్షరవ్యక్తంబుగా ని ట్లనియె.
| 584
|
విశ్వామిత్రుఁడు శ్రీరామునకు భృశాశ్వాపత్యంబు లగుసమస్తాస్త్రంబుల నొసంగుట
| ఉ. |
తామరసారితుల్యశుభదర్శన దారుణశత్రుకర్శనా
రామ దినేశ్వరాన్వయలలామ భవన్మహనీయవిక్రమం
బే మని చెప్పవచ్చు మది కిం పొనరించెఁ గృపాప్తి నీ కిఁకం
బ్రేమ నొసంగెదం గనుము పెం పలరంగ భృశాశ్వపుత్రులన్.
| 585
|
