| |
థుండు సంతుష్టాంతరంగుండై సుమంత్రుతో ఋశ్యశృంగుండు గణికలచేత
నెత్తెఱంగున నానీతుం డయ్యె దాని సవిస్తరంబుగా వినవలతుం జెప్పు మని
యడిగిన నతండు సనత్కుమారోక్తప్రకారంబున మహీరమణున కి ట్లనియె.
| 258
|
సుమంత్రుఁడు దశరథునకు ఋశ్యశృంగానయవిధంబుఁ దెల్పుట
| ఆ. |
అధిప రోమపాదుఁ డాఋశ్యశృంగుఁ డిం, కెవ్విధమున నిచటి కేగుదెంచు
నని తలంచుచుండ నాసమయమునఁ బురోహితుండు పలికె నూహఁ జేసి.
| 259
|
| తే. |
మాకు శక్యంబు గాదు యమ్మౌనిసుతునిఁ, దోడి తెచ్చుట కాత్మలోఁ దోఁచినంత
పాటినిరపాయ మైనయుపాయ మొకటి, యేను జెప్పెద వినుము మహీశవర్య.
| 260
|
| ఉ. |
ఆమునినందనుం దుదయ మాదిగఁ గానల నుంటఁ జేసి తాఁ
గామినిరూపయౌవనవికాసము నింద్రియసౌఖ్యసౌష్ఠవం
బేమి యెఱుంగఁ డించుకయు నెప్పుడు నన్యులతోడిపొత్తుఁ గై
కోమి గుణప్రభూత మగుకోపముఁ గైకొన కుండుఁ గావునన్.
| 261
|
| వ. |
ఇప్పుడు రూపయౌవనసంపన్న లగువారకాంతలు బహువిధాలంకారంబులం
గైసేసి మునిపాలికిం జని మనోరమాభిమతేంద్రియార్థంబులచేత నతనిచిత్తం
బు వడసి నానావిధోపాయంబుల నిచ్చటికిం గొనితెచ్చెదరు శీఘ్రంబున నట్టి
వారి నేర్పఱించి పంపు మనిన నమ్మహీరమణుండు రూపయౌవనవిలాసతిర
స్కృతాప్సరఃకాంత లగువారకాంతల నమ్మునిపుత్రుపాలికిం జనుం డని.
| 262
|
| చ. |
పనిచిన వేడ్కతోఁ దపసి భవ్యతరాశ్రమభూమి కేఁగి రా
వనరుహగంధు లందమున వారక గంధవహాస్యపుష్పనూ
తనశుకశారికాభిసముదాయమరాళమయూరపఙ్క్తు లొ
య్యన సయిదోడుగా నడువ నవ్వలరాయనితూపులో యనన్.
| 263
|
| వ. |
ఇట్లు తదాశ్రమసమీపంబునకుం జని.
| 264
|
| తే. |
వనచరుఁడు ధీరుఁ డాశ్రమవాసి పురుష, మానినీతారతమ్య మింతైన నెఱుఁగఁ
డమ్మునికుమారుఁ జూచు టె ట్లతనితోడఁ, బలుకు టెట్లు తచ్చిత్తంబు పడయు టెట్లు.
| 265
|
| క. |
పితృపూజాతత్పరుఁ డై, సతతతపోయుక్తి నాత్మసంతుష్టుం డై
చతురత నొప్పెడు నమ్ముని, పతి యె ట్లాశ్రమము విడిచి పఱతెంచునొకో.
| 266
|
| తే. |
జనన మాదిగ నమ్మహామునిసుతుండు, పురమునందు రాష్ట్రమునందుఁ బుట్టినట్టి
పురుషునైనను సతినైన మఱియు నన్య, మెెద్ది యేనియు నెఱుఁగఁ డొకించుకైన.
| 267
|
| క. |
అనుచుఁ దలపోయునెడ న, మ్మునిపుత్రుఁడు దైవయోగమునఁ జేసి తనం
తన తాను వారియొద్దకుఁ, జనుదెంచినఁ జూచి చెలులు సంభ్రమ మలరన్.
| 268
|
| చ. |
సలలితచిత్రకంచుకము చాటునఁ గుల్కు మిటారిగబ్బిగు
బ్బ లొలయఁగా హిరణ్మయవిపంచికలం ధరియించి వారకాం
తలు మునిపుత్రుకట్టెదుటఁ దంత్రులు మీటుచు రాగసంపద
|
|
