102
ఇచ్చినీ కుమారి
రాలా ! ఇంత కాలము 'నాయన్న ముఁ దిని నాబట్టఁ గట్టి నీవు చేసెడి యుపకార మిదియా ! ఇట్టి నిన్ను ఖండఖండము లుగాఁ గోసి కాకులకు నై చినను బాపముండునా ? అని యిట్లు పలు దెజంగుల నిందించుచుండఁగా రూపవతి పక పక నవ్వుచురాకుమారీ! నేను నీ కపకార మేమియుఁ జేయలేదు.
చక్రవర్తియ సందగిన యొక మహా రాజునకు నిన్నుఁ గూర్చు చున్నాను. ఇది నీ కసకారమా! నేను జేసిన యుప కారమున కానందించుటకుమాఱు నీ వేల యిట్లు విచారిం చెదవు' అని యేమో చెప్పఁబోవుచుండ 'ఓసీ! దురాత్మురాలా ! నాకు బెండ్లి చేయుటకు నీ కేమి యధికారము గలదు? ఇఁక నీవిష యము నాయెదుట మాటాడకుము, మాటాడితి వేని సిగ పాయదీసి తన్నె దను' అని గట్టిగాఁ గసరెను. ఆమె భయం కరాకారమును జూచి రూపవతి జంకి యేమియుఁ బలుక లేక యటనుండి వెడలిపోయెను.
కొంచెము శాంతించి అనంతర మిచ్ఛినీకుమారి తక్కిన స్త్రీలను మంచిమాటలాడి వారితో స్నేహము చేసి యెట్లో కాలము గడపుచుండెను. ఇట్లు కొన్ని దినములు గడచెను.
ఒక నాఁ డామె దాసీజనముతో నొక చోఁ గూర్చుండి సంభాషించుచుండఁగా నామె చెవి కేదో యొక శబ్దము వినఁ బడెను. ఆ యువతి సంభాషణము వినుచుండఁగా
