ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది
ప్రక ర ణ ము 18
101
అని యడిగెను. వా రామెను జూచి "అమ్మా! నీ వింత యమాయికురాల వేమి? రూపవతి నింకను నీకు హితురా ల నియే తలంచుచున్నావా? అబూగడమునకు వచ్చి యతి ప్రయత్నము చేసి మోసపుచ్చి నిన్నుఁగొని వచ్చి భీమ దేవు నకుఁ 'బెండ్లిచేయ నెంచుచున్న రూపవతి నిన్నిందుండి తప్పించునా ? భీమ దేవుని వలన నెంతో బహుమానముఁ గొననున్న రూపవతి నీ విచ్చుస్వల్ప బహుమాన మాసిం చునా?' అని పల్కిరి.
ఆమాటలు విని యిచ్ఛినీకుమారీ పెనుగాలి తాకున నేలఁ గూలిన లత వలె నొక చోఁ గూలఁబడెను. మిక్కిలి దుఃఖించెను. ఎంత సేపు దుఃఖంచిన నేమి ప్రయోజనము ? ఆర్చువారా ! తీర్చువారా ? ఓదార్చువారా ? ఎట్టకేల కామెయే తనకుఁ దా ధైర్యముఁ దెచ్చుకొని యతికష్టముచే దినములు గడపుచుండెను. ఇట్లుండ నొక నాఁడు రూపవతి యామెకంటఁ బడెను. అప్పు డిచ్ఛినికిఁ గల్గినకోపమునకు మేర లేదు. నిప్పులు గురియు నేత్రములతో దానిని జూచి 'ఓసీ ! మాయావి నీ! ఎంత దుష్టురాల వే! అప్పటి నీప్రసంగము వలన నీవు భీమ దేవుని పరిచారకురాల వేమో యను ననుమా నము గల్గుచుండెడిది. వెంట నే నీ కపటవచనములకు మోహిత యాయను మానమును దొలంగించుకొనెడి దానను, అంతియే కాని, నీవు నాకు మహాపకారము చేయఁబోవు కాల సర్పమునుగాఁ దలంప నై తి. ఓదుష్టు రాలా ! ఓకృతఘ్ను
