పుట:Dashavathara-Charitramu.pdf/87

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది


ఉ.

కన్నులకల్కి నీచెలువు కన్నులు చల్లగఁ గాంచఁగల్గుటం
గన్నులు గల్గినందులకుఁ గల్గె ఫలం బటు గాకయుండినం
గన్నులు కన్నులే వలలకన్నులుగా కవియేల కల్లగా
కన్నులవింటిజోదు పదకంజములాన [1]చకోరలోచనా.

331


సీ.

తరుణి నీయధరామృతముకంటె మధురమా యతికషాయంబైన యమృతరసము
పూఁబోణి నీభుజంబులకన్న మృదువులా గణియింప విషమంపుఁగల్పలతలు
జనిత నీనగుమొగంబునకన్న నందమా యెందునఁ గొఱగానిచందమామ
కలికి నీగబ్బిచన్గవకన్నఁ బొంకమా కుంభీంద్రదుస్పర్శకుంభయుగము


తే.

[2]నారి నీకన్నఁ జక్కనివారె యప్స, రస్స లారయ వారివిభ్రమము లెల్ల
నప్రయోజన మటుగాన హంసయాన, నీకు సరిగాన నీయాన లోకములను.

332


తే.

మొదట నే నిన్నుఁ జూచిన మోహనాంగి, యబ్ధి మథియింప మూరకె యమృతవాంఛ
గంగచెంగట వాసంబు గలుగుజనుఁడు, డప్పికై పల్వలంబులు డాయఁజనునె.

333


సీ.

తళుకుఁగన్నులు దృష్టి దాఁకునటంచు నో శుకవాణి తల యెత్తి చూడ వేమి
యిగురంచు గండుఁగోయిల దూఱునంచు నో తరళాక్షి పెదవి గదల్పవేమి
చౌదంతిప్రతికుంభిశంకఁ జేరునటంచొ గబ్బిగుబ్బలు సారె గప్పెదేమి
యంచలు వెన్నాడు నంచునో మంజీరరవము గుల్కఁగఁ జేరరా వదేమి


తే.

స్వర్గమర్త్యవధూటుల చక్కఁదనము, తుచ్చమని నాగకన్యలతోడి కలహ
మునకుఁ గాల్
ద్రవ్వెదవొ లేక బొటనవ్రేలఁ, బుడమి వ్రాసెద విది యేమి పువ్వుఁబోణి.

334


క.

కలశాంబుధి మథియింపఁగఁ, గలిగినసుధఁ బంచికొనఁగఁ గానక మేమే
బలదుర్బలములఁబోవుచుఁ, గలహించెద మొరుల దూఱఁగా నేల చెలీ.

335


క.

దాయాదుల మాకన్యప, దాయాదుల మౌట మేము దైవతములు మా
కీయమృతము సరిగా నీ, వీయెడఁ బంచిమ్ము నేర్తు వెంతయుఁ దరుణీ.

336


మ.

లలనా నీమధురాధరామృతము గ్రోల [3]న్గాంక్ష గావింప కీ
కలశీతుచ్ఛతరామృతంబునకు నేఁ గాంక్షించినా నంచు నం
జులకంజేయకు గోటికల్పముల కెచ్చున్ జేయఁగా నౌ తపః
ఫలముల్ గల్గినఁగాని గల్గునటె యీభాగ్యంబు భామామణీ.

337


చ.

కులుకుమిటారి గబ్బిచనుగుబ్బల కోడిన దంచు నెంచ కీ
కలశము చేతఁబూను కలకంఠి భవన్మధురాధరంబునం
జిలికెడి తేనెబొట్టయినఁ జిందెడిమాధురి పావనత్వముం
గలిగి సుధారసం బఖిలగణ్యముఁ బుణ్యము నౌఁగదే యనన్.

338


మ.

బలిదైత్యేంద్రునిఁ జిన్నినవ్వు దొలఁకం బద్మాక్షి వీక్షించి యు
జ్జ్వలవాసంతరసాలపల్లవలవాస్వాదైకలీలాలస

  1. పయోరుహాననా
  2. వనిత
  3. న్వాంఛ