పుట:Dashavathara-Charitramu.pdf/302

⁠

ల్గరములఁ గప్పుకొంచుఁ గుతుకంబునఁ దోయముఁ జొచ్చి రయ్యెడన్ దెఱకువతో మిటారు లొఱదీసిన మారుకటారులో యనన్.

⁠ 160

తే.⁠

మదవతుల మర్లుకొనఁజేయు మదను మెచ్చి, ముదముతో దోఁ పొసంగిన మురువు దోఁపఁ దాళిగోణంబు గట్టి గోపాలమౌళి, చెలులతోఁ గూడి జలకేళి సలుపునపుడు.

⁠ 161

రగడ.⁠

అదిగొఁ జూచితె కృష్ణ యరవిందకోశంబు సుదతి యౌనౌను వక్షోజప్రకాశంబు అవులేర యివి గంటె యలరారె విరిగల్వ లవియె నీకన్నులకు ననుఁగుఁజుట్టలు చెల్వ పిలుకుబేడిసమీల బిత్తరంబులు గంటె నెలఁత బెళ్కఁగలాదె నీదుచూపులకంటె ఎడలేదు నిదురించె నిది చిన్నరాయంచ నడికియున్నది నీదునడ కూర కాయంచ మెండయ్యెనౌర తుమ్మెదల ఝంకారంబు దండిమన్మథునికోదండఠంకారంబు కడలేని వెతలచేఁ గందెగాఁ గోకంబు పడఁతిఁ గానకయున్నఁ బాయునే శోకంబు సుడిలోనఁ గేలేల చొన్పెదవు గోపాల బెడఁగొల్కు లీలలం బెంపొందు నోబాల కలువపూవుల వ్రేయఁగాఁ గందె నామేను తలిరాకుఁబోఁడి మెత్తనిదాన వౌనౌను పూనినను గొంచానఁ బోను పోపో చాలు కాననా మది యేటి కనిపించు నీమేలు లోతైన వెఱతు లోలోపలికిఁ దీయకుము నాతోనె యీవగలు ననువింత సేయకుము తలరోరి నీచోరతనము లేటికిఁ గూడుఁ తొలుపల్కులకుఁ గదా దూఱెదవు నను నేఁడు తలచూప నెందుఁ బోఁదరము నీ కేవేళ కలికి నీచనుగొండకడ నుందు నీవేళ పూనుకొని మోరతోపునఁ బోవ బోనీను నేను నీకటిభూమి నిల్తు నేడకుఁ బోను

⁠