| | సుదతియుఁ దప్ప దీధరణిఁ జూడము తాదృశరూపలక్ష్మి యా | 69 |
| క. | ఎవ్వఁడొకో యని మదిలో, నివ్వటిలన్ సంశయంబు నృపవరులన్నం | 70 |
| తే. | ఎవ్వఁ డైన నేమి యిటకు రావలె నన్న, దోడి తెమ్మటన్న వాఁడు వోయి | 71 |
| క. | ప్రత్యుద్యుతుఁడై యతనిం, బ్రత్యేకవరాసనంబుపై నిడి యర్చ్యా | 72 |
| ఉ. | వింటిరె మిమ్ముఁ జూచినను విస్మయ మయ్యెడు నాకు నన్నఁ గ | 73 |
| సీ. | ధర్మంబు నాల్గుపాదంబులఁ జరియించు నేయుగంబునఁ గుం టొకింత లేక | |
| తే. | నట్టికృతయుగమున కీర్తిహారి యగుచుఁ, బ్రబలు నానర్తమేదినీభర్తసుతుఁడ | 74 |
| క. | అనఁ గృష్ణుఁడు రైవతకా, ఖ్యనగర మదె నీదుపేరఁ గావించినదే | 75 |
| క. | అది యుండె వినుము నాకథ, హృదయాంబుజమధ్యమునను శ్రీహరిమధ్యం | 76 |
| తే. | అంత నైదేండ్లబాలిక యైపయోధి, కన్నె నాతోడనున్న రాకన్నె యనుచు | 77 |
| తే. | కడపట మఱేమి యిటువంటికన్నె గలుగ, వలయునంచును నాతపఃఫలము గాఁగ | 78 |
| క. | తనయుల నూఱ్వురఁ గంటిం, దనుసంభవ యొకతె లేమిఁ దటినీపరిణీ | 79 |
| తే. | ఆఁడుపడుచా యటంచు నత్యల్పముగను, మది నెఱుంగక కొంద ఱాడుదురు గాని | 80 |
| తే. | అది విని చెలంగె మత్సతి యటులుఁ గాదె, యల్లుఁడని యాఁడుబిడ్డని యగవు తగవు | 81 |
