పుట:Dashavathara-Charitramu.pdf/218

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది


ఉ.

ప్రేమయు గద్గదస్వరము భీతియుఁ గంపముఁ దొట్రుపాటు నా
నామధురోక్తి గల్గు కుహనామునిఁ దప్పక యట్టె చూచి సు
త్రామునిఁగా నెఱింగి యవురా యని కాముని మెచ్చి యాముని
గ్రామణి ణి యిట్లనియెఁ బ్రౌఢవచోరచనాచమత్కృతిన్.

118


ఉ.

మేనకనో తిలోత్తమనొ మెచ్చగ రంభనొ చంద్రరేఖనో
నే నొకచారురూపవతినో క్షితిదేవవరేణ్య యేల నా
పై నిటువంటిప్రేమమును బర్వ మటంటిరి పర్వమయ్యెనే
సూనశరాసుచేత దయఁజూడఁడుగా యతఁ డెంతపెద్దలన్.

119


వ.

అని చాతుర్యంబుగాఁ బల్కు జలజాతముఖికిఁ గైతవ గౌతమముని పురు
హూతుం డిట్లనియె.

120


సీ.

రంభ నీమృదులోరుజృంభణం బొకయింతఁ గనుఁగొన్న లో మెత్త గాకయున్నె
శశిరేఖ నీఫాలసౌందర్య మొకయింత భావింప నొకవంకఁ బోవకున్నె
హరిణి నీకన్దోయియంద మొకించుక గాంచినచోఁ బూరి గఱవకున్నె
యూర్వసి నీవేణియొప్పిదం బొకయింత తిలకింపఁ జాయలు దేరకున్నె


తే.

యితరకాంతల నెన్నఁగా నేల వారి, రోసియేకాదె నినుఁ గోరె వాసవుండు
మున్ను నాపుణ్యఫల మన ని న్నొసంగె, నలువఋణ మేమిటను దీర్తుఁ గలువకంటి.

121


ఉ.

మాటల జాగుసేయకుము మన్మథవేదనఁ దాళఁజాల నో
పాటలగంధి నీదుకుచపాలికఁ జేర్పుము తెల్లవాఱిన
న్వాటముగా దటంచు సురవల్లభుఁ డంగనకే ల్దెమల్చుచుం
బైఁటఁ దొలంగఁ జన్నుగవపైఁ బడి కౌఁగిట కాసచేయుచున్.

122


చ.

నిలువునకుం జెమర్చె రమణీమణి మోహమొ కాక భీతియో
తెలియగఁ గూడ దప్పు డలదేవవిభుండును గంప మొందె మి
క్కిలి యొడఁబాటులేని పరకీయకరంబుఁ దెమల్పఁ గౌఁగిటం
గలయఁగ దొడ్డసాహనము గాదె బలారికిఁ జెల్లె నయ్యెడన్.

123


క.

ఇటులు బలాత్కారంబునఁ, దటుకునఁ బైఁబడిన దేవతాపతి కెడగా
నటు నిలిచి కుటిలకుంతల, యిటు లనియె న్మోహభీతు లెదఁ బెనఁగొనఁగన్.

124


చ.

ఇదె తెలవాఱవచ్చెఁ గదవే యిదె సంధ్యకు వేళగాదె స
మ్మదమున నిత్యకర్మవిధి మానకదీర్పుదు రాత్రివేళ మీ
మది సరిపోవురీతి నను మన్ననచేసెద రింతెకాక నీ
యదవద మేరగా దని మృగాక్షి గృహాంతరసీమ కేఁగఁగన్.

125


చ.

వెంటనె యంటి పద్మముఖివేణి కరంబున నంటి నిల్పి నీ
కంటికి నింపుగా నెనరు గైకొనకేగెదు చౌకచేసి నీ