పుట:Dashavathara-Charitramu.pdf/213

మ.⁠

కొలువౌ డిగ్గున గద్దె డిగ్గు వని కేఁగు న్మర్లు గేహంబులోఁ దలిరుంబాన్పునమర్లునం బొరలు సౌధం బెక్కు మందాకినిం దిలకించుం జను నిల్చుచోట నిలఁ డెంతే కంతుసంతాపవి హ్వలుఁడై చిత్తగతాంగనానయనకాల్యాధిష్ఠమార్గంబునన్.

⁠ 74

చ.⁠

వనితరొ నేటికైన దయవచ్చెనె యెంతటి నిర్దయాత్మవే పనివడి నీకుఁగాఁ బడిన పాటులు దేవుఁ డెఱుంగు నింక నే లను గతతోయబంధ మబలా యని కౌఁగిటఁ జేర్చు భ్రాంతి దోఁ చిన నవలా[1]నిజాలవగఁజెందెడు నాతని మోహ మెట్టిదో.

⁠ 75

వ.⁠

ఇవ్విధంబున కంతుదురంతలతాంతకుంతతంతన్యమానసంతాపసంతప్తస్వాంతుఁ డ గుచు శచీకాంతుం డొక్కనాఁ డేకాంతంబున విశ్వకర్మనందని యగుమనో రంజనిఁ బిలిచి నిజాభిప్రాయంబు దేటపడం బలికి యెటులనైన యీకార్యంబు సఫలంబు సేయుమని ప్రియంబు సెప్పిన నప్పద్మనయనయు నప్పుడ కదలి గౌత మాశ్రమంబున నొక్కపూఁదోఁటలో దేవపూజకుఁ గుసుమంబులు గోయుచున్న యహల్యం గనుంగొని యయ్యంగన భువనమోహనశృంగారాదిగుణంబులకు నచ్చెరువడి మెచ్చుచుం జేరంజనిఁ యహల్య కిట్లనియె.

⁠ 76

చ.⁠

అలికులవేణి వెవ్వతె వహల్యవొ కావలె కాకయున్న నీ చెలువము గల్గునే కడమచెల్వల కన్న నహల్య మెచ్చఁగా వలయునె బోటి యేటిచెలువంబు తపోధనకాంత కింద్రునిం గలసి రమింపఁజాలు శచిగౌరవ మెన్నుము నేర్పు గల్గినన్.

⁠ 77

వ.⁠

అని పలికిన చిలుకలకొలికి సారస్యంబు గలిగినట్లైనం జెలంగి యచ్చెలువ యిట్లనియె.

⁠ 78

ఉ.⁠

ఇంతిరొ నీదుభాగ్య మిపు డెంతని సన్నుతి సేయుదాన వి శ్రాంతదిగంతకాంతులు శిఖామణి కాంతులఁ గూడ మోడ్పుకే లెంతయుఁ దాల్తు రెవ్వని యహీనకటాక్షముఁ గోరి యాశచీ కాంతుఁడు గాచినాఁడు కుతుకంబున నీదుకటాక్షవీక్షకున్.

⁠ 79

చ.⁠

రమణిరొ యద్రిపత్త్రములు రాలఁగజేసిన దూఱువోవ నీ కొమరుమిటారిగబ్బిచనుగొండల పత్త్రముల న్రచింపఁగాఁ బ్రమదము నొందినాఁడు సురరాజ్యధురంధరుఁ డట్టివానియ త్నము ఫలియింపఁజేయుము కనందగు నీకును గోరుకోరికల్.

⁠ 80

వ.⁠

అనిన లజ్జావనతముఖియై శశిముఖి సఖీమణి కిట్లనియె.

⁠ 81

శా.⁠

ఔనౌనే వెలయాలనా యిటులు నీవాడన్ బలా చాలుఁ బో పో నవ్వే రెవరైన విన్ననిట నేర్పు ల్సూపఁగా వచ్చితో

⁠

1. నిజాలకును జెల్వయటంచును మోహమెట్టిదో