పుట:Dashavathara-Charitramu.pdf/187

⁠

దొరసిన సిగ్గుతో నళుకుతో సతతంబును గ్రొత్తపెండ్లికూఁ తురు పరిచర్య సేయఁ బతి తోరపువేడ్క నొనర్పు సత్క్రియల్.

⁠ 32

సీ.⁠

ఔపాసనంబున కక్షత ల్దెమ్మన్న తఱినిచ్చు నపుడు తత్తఱము పేర్మి నౌనటే నైవేద్య మాయెనాయన నాయె ననక పదార్థంబు లునుచు నేరు పడుగకమున్న మాఱిడఁ దెచ్చి యాతఁ డేమాత్రంబు వలదన మగుడు సిగ్గు మడుపులన్నియు నొక్కమఱి యిచ్చి భుజియింపఁ జనుమన్న నొండొం డొసంగు ప్రేమ

⁠

తే.⁠

విశ్రమింపఁగ శయ్య గావించు నెనరు, వీజనం బల్లనల్లన విసరు మమత యొయ్యనొయ్యన పాదంబు లొత్తు బత్తిఁ, బతినిఁ జొక్కింప మెలఁగు నప్పద్మగంధి.

⁠

⁠

అంతట నొక్కనాఁ డాగాధినృపపత్ని పతిని కోలాటంపుప్రతిమజోళ్ల తీరైనమంజిష్ఠితెరతోడి పచ్చలపల్లకి యెక్కి ప్రాభవము మెఱయ నిరువంక నుడిగంపువిరిఁబోండ్లు రా నన్నగళుముందిసందడిఁ గడలక్రొత్త రంగులఱవికెలు బంగారుపూకొప్పెసవరము ల్వగవగ [1]సన్నచీర

⁠

తే.⁠

లద్దము ల్పరిమళములు నాది గాఁగఁ, బెట్టియలతోడ రాఁ దనపట్టియున్న నగరి కేతేర నారాజనందనియును, మోదమునఁ దల్లిపాదాబ్జములకు మ్రొక్కె.

⁠ 34

తే.⁠

మ్రొక్కినను లేవనెత్తి యమ్ముద్దుఁగూఁతు, నక్కునను జేర్చి యో యమ్మ యగ్రవర్ణు చెట్టపట్టియు దండంబు పెట్టఁదగునె, రాచవారికి నంచు నారాజవదన.

⁠ 35

క.⁠

నునుసిగ్గునఁ దలవంచిన, తనయకు వస్తువు లొసంగి తపనీయగృహం బున నొక్కరత్నపీఠిని, నెనరుగఁ గూర్చుండి యిట్లనియెఁ గూఁతురికిన్.

⁠ 36

ఉ.⁠

కన్నియ నేఁడు నీముఖవికాసము దెల్పె సమస్తసౌఖ్య మై న న్నిను వేఁడ వేడుకగు నాథుఁడు నిచ్చలు నింగితజ్ఞుఁడై మన్నన సేయునే తెలుపుమా యెలఁబ్రాయపుముద్దుఁగూఁతు మే లెన్నక యిచ్చితిం జడున కేనని నీజనకుండు చింతిలున్.

⁠ 37

తే.⁠

అనిన నేమనకున్న సత్యవతిఁ జూచి, సఖులు దెల్పఁగరాదఁటే జననిచెంత సిగ్గువడ నేల మాతోడఁ జెలగి చెలఁగి, పతి చతురుఁ డంచుఁ దెల్పుదే ప్రతిదినంబు.

⁠ 38

తే.⁠

అమ్మ యిది దెల్పకున్న నేమాయె వినుము, తనమనోహరు సాటిగా రనుచుఁ బలుకు నింద్రుఁ జంద్రుని నెడఁబాయ దింతతడవు, నేమి మంత్ర మెఱుంగునో ఋషిసుతుండు.

⁠ 39

చ.⁠

అన విని యంతెచాలుఁ జెలులార మహాత్ములు గారె తాపసు ల్వనితల కింపు సేయఁదగువైఖరిఁ గూడి మెలంగఁజాలరే యనిశము నవ్వనేల యని యాకుశనాభకుమారపత్ని త త్తనయను గౌఁగిలించి ప్రమదంబున నిట్లనియె న్మృదూక్తులన్.

⁠ 40

1. వన్నెచీర