పుట:Dashavathara-Charitramu.pdf/130

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది


శంబరాదులఁ దత్ప్రియసతుల జననిఁ, గాంచి యిట్లనుఁ గడువివేకంబు దొరయ.

7


శా.

సామాన్యుండె హిరణ్యనేత్రుఁడు భుజాశౌర్యంబుచే భీమసం
గ్రామక్షోణుల గెల్వఁడే మునుపు సుత్రామాదుల న్నిస్సమ
శ్రీమత్వంబున మించఁడే గనఁడె కీర్తిం గాలధర్మంబుచే
నీమే న్వీడినయంత దీని కిటఁ దల్లీ యేల దుఃఖింపఁగన్.

8


శా.

వీరుండై జనియించి నప్పుడ రణోర్వి న్వైరుల న్దోర్బలో
దారత్వంబునఁ గెల్వఁగావలయు లేదా ఱొమ్ముగాయమ్ముల
న్వీరస్వర్గము గాంచఁగావలయు నింతేకాని వేఱొండు లే
దౌరా రెండును గాంచె నీతనయుఁ డేలా యింత జాలింబడన్.

9


శా.

నీపుత్త్రుం డితఁడంచు దుఃఖపడె దెంతో దేహమో జీవుఁడో
నీపుత్త్రుం డిట దేహమాత్ర మని యంటే కాదు జీవుండన
న్నీపుత్త్రుం డిపు డైనఁ గర్మగతి నెందే పూర్వముం బుట్టఁడో
రేపున్ బుట్టఁడొ యింక నెవ్వరికిఁ బుత్త్రీభావ మాద్యం బగున్.

10


క.

వినవే మున్ను సుయజ్ఞుం, డను నౌశీనరనరేంద్రుఁ డరిహతుఁడై భూ
మినిఁ బడ నాతనిపైఁ బడి, తనయులు పత్నులును బంధుతతి విలపింపన్.

11


క.

కాలుం డచటికిఁ తా నొక, బాలుండై వచ్చి ప్రేత బంధుల సుతులన్
బాలామణులం గనుఁగొని, యేలా శోకింప నెఱుఁగరే కాలంబున్.

12


క.

తా నిత్యుండై పోయిన, వానికిఁ జింతింపఁ బోయ వలఁబడుసతికిన్
లోనడరి యొకకుళింగము, వానికి లోనయ్యె శరము వైవఁగఁ బిదపన్.

13


క.

అని బుద్ధి సెప్పి వారల, ఘనశోకము మాన్పి యముఁడు గ్రమ్మఱెఁగానం
జననీ గతజీవులకుం, జనునే దుఃఖంపఁ దత్త్వసంవేదులకున్.

14


సీ.

అంభోజసంభవుఁ డాదిగా నల నవబ్రహ్మలు నిర్మాణపటిమ గనుట
శతపత్త్రనేత్రుండు శత్రులోకభయంకరంబైన దివ్యచక్రంబు గనుట
వెన్నెలవిరిదాల్పువేలుపు భువనమోహనసర్వమంగళావాప్తుఁ డగుట
భృగుముఖ్యు లగుమహాఋషులు బ్రహ్మాదుల శపియింపఁజాలు దౌష్ట్యంబు గనుట


తే.

నైదుసంవత్సరములప్రాయమున ధ్రువుఁడు, నిఖిలలోకోన్నతంబైన నెలవు గనుట
దపము చేసియె కాదె యంతటి తపంబు, నేను గావించి కాంచెద నిష్టసిద్ధి.

15


క.

అని యనిపించుక యమృతా, ద్యనుపమవస్తువుల నిచ్చె హరి కీగిరియం
చును మెచ్చుచు మందరనగ, మున కేఁగి తదగ్రసీమమున మునివృత్తిన్.

16


సీ.

తృణభక్షణము చేసి తిరుగవె ధేనువు ల్జలముల మనవె యాజలచరములు
గాలి యాహారంబుగా నుండవే ఫణు ల్మధుపానమునను ద్రిమ్మరవె తేంట్లు