పుట:Bhoojaraajiiyamu.pdf/76

కావ్యప్రస్తావన

15

ఉ.⁠

కావున నిమ్మహాత్ము నవిఖండితతేజుఁ, గృపావిధేయు, భ క్తావనశీలుఁ, బావనతరాంఘ్రిసరోరుహజాతదేవతా శైవలినీకు, నాకలితచక్రు, నహోబలతీర్థనాయకున్, శ్రీవనితాధినాథుఁ బతిఁ జేయుము నీకృతికిన్ లసన్మతిన్.

⁠ 65

వ.⁠

అని యుపదేశించె, నంత నమ్మహామూర్తియుం దదనురూపంబులగు మధు రాలాపంబుల నన్ను గౌరవించె; నంతన మేలుకని మేను బెద్దయుం బ్రొద్దు తదీయధ్యానానందనిష్పందంబగు డెందంబుతో ననన్యసులభం బగు నప్ప రమసౌఖ్యంబు ననుభవించి "నృసింహా! యిది యంతయు నీకృపావిశే షంబుగా నిశ్చయించి నీమహానుభావంబు భావించి.

⁠ 66

సీ.⁠

వేదంబు లేదేవు పాదాబ్జములయందు        ననిశంబు మ్రోయు నయ్యలులభంగి నలువయేదేవుని నాభిసరోవరం        బున నంబుపక్షులపోల్కిఁ జదువు శేషుఁ డేదేవుని చెవిఁ జేరి యాప్తవ        ర్గమువోలెఁ బరమార్థసమితిఁ బల్కు నింద్రాదిదేవత లేదేవుఁ గైవార        మొనరింతు రవ్వందిజనులభంగి

⁠

ఆ.⁠

నట్టి దేవదేవు నఖిలాండనాయకు నాదివిభు నహోబలాధినాథు వరదుఁ బరమపురుషు శరణాగతత్రాణ పరునిఁ బ్రస్తుతింప నొరులవశమె.

⁠ 67

వ.⁠

అట్లు గావున.

⁠ 68

చ.⁠

వెలయఁగఁ దొంటిపెద్దల కవిత్వమువోలె రుచించునొక్కొ యేఁ బలికెదునూత్నకావ్యరసభావము లైనను భూమిఁ దల్లిదం డ్రులకు నిజాగ్రసూనుల పటుప్రచురోక్తులకంటెఁ జిన్నబి డ్డల వెడతొక్కుపల్కులు దృఢంబగుముద్దుల నీనకుండునే.

⁠ 69

వ.⁠

[1]అని నీదగు జగద్గురుత్వం బుపలక్షించి” మఱియును.

⁠ 70

1. అనిన