పుట:Bhoojaraajiiyamu.pdf/184

పావకలోముని కథ

123

⁠

గమలఁగఁ జేసిన బ్రహ్మకు రమణీ! [1]ని న్నిట్లు సేయ రాకుండెడునే!'

⁠ 85

వ.⁠

అని యుపలాలించి తనతోడనె కూడ మంగళస్నానంబు సేయించి విమలాంబ రాభరణశోభితం గావించి గాఢాలింగనంబున నయ్యంగన నపగతక్లేశం జేసి.

⁠ 86

చ.⁠

సరకునిఁ జంపి వానిసదనంబున నున్న నృపాలకన్యలం దిరముగఁ దెచ్చు కృష్ణునిగతిన్ శిబిలోముడు దక్సతీతతిన్ వరుస [2]వెలర్ప ముంద రజవక్షునికూఁతురు నిర్గమించినం దరమునఁ గాచియుండిన ప్రధానిసుతుండు మనోగతంబునన్.

⁠ 87

మ.⁠

ఒకభంగిన్ నృపపుత్రుఁ గన్మొఱఁగి యే నుగ్రాటవుల్ చొచ్చి యీ సుకుమారిం గొనిపోవఁగా దనుజుఁ డచ్చో నన్నుఁ బోఁదోలి యు త్సుకరీతిం గొనిపోయె దీనిఁ, దుది మత్పూర్వార్జితోదాత్తస త్సుకృతం బీక్రియఁ దెచ్చి యిచ్చెఁ దరుణీచూడామణిం గ్రమ్మఱన్.

⁠ 88

క.⁠

అనుచుఁ దదీయద్వారం బునఁ బెనుగుండొకటి ద్రోచి పూర్ణేందుముఖిం గొనిపోయె గుంభి యపు డ వ్వనితారత్నంబు శోకవహ్ని నెరియుచున్.

⁠ 89

ఉ.⁠

ఈ మనుజాధముండు నను నెయ్యెడ కీడ్చునొ, వీని గెల్వ నా కేమి మతంబు గల్గు నని యిచ్చఁ దలంచి యళీకహాసముల్ మోమునఁ దోఁప నిట్లనియె 'ముద్దియ చేకుఱె నీదుకోర్కి ర మ్మా! మన మెట్టులున్నఁ బెఱమర్త్యు లేఱుంగరు చన్నసన్నయున్.

⁠ 90

ఉ.⁠

కావున నీవు మజ్జనకుఁ గాంచి స్వయంవర లద్ధి యయ్యె నా కీవనజాక్షి, యంచు జనులెల్ల నెఱుంగఁగ నన్నుఁ జూపి యా భూవిభు మన్నన ల్గనుట బుద్ధియు [3]మ్రుచ్చునుబోలె నొక్కెడన్ బోవుట మేలొ, మత్పురికిఁ బోదము రమ్ము వికార మేటికిన్.

⁠ 91

వ.⁠

అని వెడ్డు పెట్టిన నతండు బేల్పడి యట్లు చేసె, నయ్యజవక్షుండు మహాహర్ష చక్షుం డగుచు వానికి నున్నతాసనంబు పెట్టించి సభాసదులం గలయ నవలో కించి యి ట్లనియె.

⁠ 92

1. ని న్నెట్లు సేయ
2. వెలర్పె
3. మ్రుచ్చులువోలె