పుట:Bhoojaraajiiyamu.pdf/183

122

భోజరాజీయము ఆ శ్వా. 5

⁠

డంబున వాని యెదురుఱొమ్ము దన్నినఁ దన్ను మైపఱచి మేల్కని పినపాటిగా నల్ల నీల్గుచు వాఁ డవ్వలిప్రక్కయైనఁ జూచి కోపంబునఁ జాపంబు విసరి వీఁపు వ్రేసిన నులికిపడి పెడచేతం గన్ను లుసిమికొనుచు లేచి కూర్చుండి తప్పక చూచి యోరీ! నీ వే యూరివాఁడ? విచటి కెట్లు వచ్చితి? గుహాగేహ గోళంబున విశ్రమించియున్న సింహంబుతోడఁ జెనకు సారంగంబుభంగి నా నిదుర చెఱిచితి వింక నెందుఁ జొచ్చెద?' వనుచు దంష్ట్రాధరోష్ఠదష్టుం డగుచు జంకించిన నతం డేమియు శంకింపక 'నీ వెడబింకంబు లేల? నిశా వేళయందుఁ గొంద ఱిందుముఖులం దెచ్చి ముచ్చుఁదనంబున నిచ్చో ముచ్చ మునింగియున్న నిన్ను మెయిమెయి నుండనిత్తునే చెండివైతుంగా' కని యధికరోషంబున నా దోషకారిం గడకాలు పట్టి ఖేచరప్రీతిగా బడిసె వైచు చొప్పునం ద్రిప్పి చట్టుమీఁదఁ జొనిపి ముద్దవైచునట్లు చిదురుపలై చెదరునట్లుగా నేలతో వైచి యఖర్వగర్వంబున నప్పర్వతంబు ప్రతిధ్వానభీకరఘోరం బగు నట్లుగాఁ బేర్చి యార్చిన.

⁠ 81

క.⁠

రక్కసుఁ డీ బాలునిచేఁ జిక్కెర మా కోర్కి నేఁడు సిద్ధించెర మా మ్రొక్కెడు మ్రొక్కులు వేల్పుల కెక్కెర యిన్నాళ్ళ కనుచు నింతులు ప్రీతిన్.

⁠ 82

ఉ.⁠

గ్రక్కున నేఁగుదెంచి తనుఁ గాంచిన నందఱ నాదరించి యా చక్కటి మున్ను దా నిడిన చాపము నస్త్రసముచ్చయంబు నిం పెక్కఁగఁ జేరి పుచ్చుకొని యెప్పు డొకో పదిఁ గాంతు నంచు న ల్దిక్కులు చూచు నయ్యనుమతిం గవి పావకలోముఁ డి ట్లనున్.

⁠ 83

చ.⁠

'తనులత వాడె, మాసె ముఖదర్పణ, మొప్పగు మీననేత్రముల్ ఘనవిరహాశ్రుపూరములఁ గాంతివిహీనత నొందె, నూర్పు గా డ్పును వెదచల్లుచున్నది, కఠోరమనస్కుఁడు బ్రహ్మ, వాని నే మని యిట దూఱుఁవాఁడ వినుమా! యిటు సేయుట మానినీమణీ!

⁠ 84

క.⁠

అమృతమయుం డగు చంద్రుని యమలతనువు నాఁడు నాఁటి కఱుగం బెరుగం

⁠