ఈ పుటను అచ్చుదిద్దలేదు
రం 1]
91
భారత రమణి
దేవే--ఊఱకుందుమూ మాటాడితినా, నేనాత్మహత్య కావించుకొనెదను.
(సుశీల వచ్చును)
ఏమి కావలయు?
సుశీ-- నాకేమియు వలదు... మహేంద్రు....
దేవే--ఇమ చాలించి పొమ్ము.
సుశీ-- నన్నేమి చేసినను వలదనను, మహేంద్రుని రక్షించిన చాలును. మీ పదము లంటదను.
దేవే-- నన్నంటవలదు. దూరమున నుందు--
సుశీ--జనకా! ఇటు తగునా? (కాళ్లపైబడును)
దేవే--ఇక నుండ జాలదు... ఎంతని మ్రింగను! వినోదినీ..సుశీలా...అబ్బా! మీరే మెఱుగ గలరు? అయ్యో~ అయ్యో? నిర్భరము...నిర్బరము....
(త్వరగా పోవును)
(నగలపెట్టేతో మానస వచ్చును)
మాన--వినోదినీన్ ! ఈ నగలు పట్టుకొని సదానందుని వద్దకు వెళ్లి వీటినమ్మి సొమ్ము యిమ్మను.
వినో--ఇదే మమ్మా!
మాన--కొడుకు చెఱలో బడిన పిమ్మట కొఱగాని యీ నగలు నాకేల? తీసుకొని పొమ్ము.
