[అం 3
భారత రమణి
వినో--ఇవి నీ పుట్టింటివారు పెట్టినవనియు ప్రాణము లుండ వీటిని బాయగూడవనియు చెప్పియుంటివే?
మాన--ఔను, కాని కుఱ్ఱవాని కిట్టి యవస్థ తటస్థించునని అప్పుడెరుగను. ప్రాణములకన్న ప్రియతరమైన ఆంధకారావృతమగు ఇంటికి దీపమై, కుల ముద్దరింపదగు కొడుకు చీకటికొణములో నుండ నేనీ యాభరణములతో నింట నుండ గలనా? కొని పొమ్ము.
వినో--నాన్నగారి నడిగితివా?
మాన--లెదు. వారి నడుగ నక్కరలేదు. ఆయనకు మతి చెడినది. మా అమ్మ నాకిచ్చిన నగలు, నా హృదయము, నా శరీరార్ధబాగమునగు నాపుకు నకై అర్పించుచున్నాను. నీవు సంకోచింప వలదు. ఇతరులకు నే నిచ్చుటలేదే! ఆపదుద్దారకా ! ఆర్మరక్షణా! నా మొఱాలకించి మమ్మీపదబ్ధినుండి ఉద్దరింపుము. (పోవును)
---
రెం డ వ రం గ ము
[దేవేంద్రు నిల్లు-- దేవేంద్రుడు నిద్రలో]
దేవే-- డబ్బు ! డబ్బు! డబ్బు! ప్రపంచమున నింకెడ్ది యు లేదు. డబ్బే! పిల్లలకు డబ్బు, పెద్దలకు డబ్బు, కొడుకులకు డబ్బు, కూతుళ్లకు డబ్బు, పెండ్లానికి డబ్బు, మగనికి
