[అం 3
భారత రమణి
మాన-- ఇంకే మున్నది! పిల్లవాదు జెయిలులో పడ్డాడు. మీరిక్కడ నవ్వు ప్రారంభించినారు.
దేవే--లేదు లెదు, నాది తప్పే, ఇక నవ్వను. తండ్రి గారి అప్పు తీర్ప తాతలనాటి యిల్లి సగ మమ్మితిని. నీవు చూచుచుంటివి. అప్పా? అప్పూ ఇదివర కెన్నదును ఛేయలేదు. ఇక చేయను. పిల్లవాడు జెయిలులో పడనీ...
మాన--ఇంకేమి సాధనము?(ఏడ్చును)
దేవే--సొమ్ము, నా ప్రాణములు తీయకు (ఆమెపోవును)
పెళ్ళాడినందుకు ఫల మనుభవించుచున్నాను. ఎవరినందును? ఎళ్లి కొప్పుకొంటిని. బార్యాధరసుధారసము గ్రోలుచుండిన కుక్షి నిండు ననుకొంటిని. ఆమె మోమునెల కాయ వెన్నెలలో విహరించిన చాలు ననుకొంటిని. ఇంకే మేమో భావించు చుంటిని. అదంతయు స్వప్నగతవృత్తాంత మాయె. ఇట్లగునని ఎన్నదు ననుకొన లేదు. కర్మ మెట్టిదో ఫలమట్టిది. విత్తొకటి వేసిన చెట్టు వేరొకటి మొలుచునా? ఓహో! పరమేశ్వరా! ఏమి నీ సృష్టిచాతురి!
వినోదిని వచ్చును
వినో--నాన్నగారూ!
దేవే-- ఏమి కావలె? ఓహో, తెలిసినది, కాని నీవు కోరినది కాజాలదు.
వినో--మహేంద్రుని...
