89
భారత రమణి
దేవే-- సరే, ఉరిపోసుకొమ్ము- చావుము. ఒకకొడుకు సన్యసించెను; ఇంకొకడు చెఱలోపడెను; ఒకకూతురు తగిన మందు లేక తనువు బాసెను; ఇంకొకతె తగిన వరుడు లెక తలచెడెను. ఇంకొకతె ఉన్నది. దానికెమి! మిగిలనచానవు నీవు ఉరిపోసికొనుము. నేను మిగిలి యుందును...ఆహా! దయామయా! ఏమి నీరచనాకౌశలము; 'మ్రింగుటకు మెతుకులు లేవు, మీసమునకు సంపంగి నూనె ' అన్నట్లు పెళ్లిచేసు కొంటిని- ఫల మనుభవించు చుంటిని. కర్మఫలము కట్టి కుదుపదా? ఎవరిని నిందింపను?
మాన--బాలునకు చెఱ తప్పదా?
దేవే--తప్పునని తోచదు.
మాన--తగిన ప్లీడౌను పెట్తిన తప్పించగలడా?
దేవే--తప్ప వచ్చును
మాన-- అయితే ఏల పెట్టరాదు ?
దేవే--(నవ్వి) నీ కసాధ్యమన్నది లేదు. నీకేదియు తోచదు. తగిన ప్లీడరునకు తగిన ఫీజు, ధనమెట్లు దాపదించు? నీవిత్తువా?
మాన--అప్పు తెండు
దేవే-- హాయి హాయి ! కర్త్యము నీముక్కునకు సూటిగా కనబడుచున్నది. అన్నియు సులభముగనే తొచుచున్నవి.(నవ్వును)
