ఈ పుటను అచ్చుదిద్దలేదు
68
అం 2]
భారత రమణి
(మానద వచ్చును)
ప్రాణేశ్వరీ ! నే డుత్సవదినము, మన మానందింప వలయును.
మాన-- ఏల?
దేవే-- నేను బంధముల తెంచుకున్నాను. సంఘమను తాడును సడలించు చున్నాను. పంజరమును చేదించి బయటికి పరుగెత్తుచున్నాను. నావెంట నీవుగూడ వత్తువా?
మాన-- ఎటకు?
దేవే--(పైకిచూసి) అటకు, నీలాకాశతలమునకు, అంశుమంతుని ఆలయమునకు, పరమపవిత్రమగు వాయుమండలమునకు-- సదానందుని తన యునకు సుశీల నిచ్చి పెళ్ళి చేసెదను.
మాన--ఎవరికి?
దేవే--సదానందుని కుమారుడు వినయునకు
మాన--నిశ్చిత మైనదా?
దేవే-- ఆహా, సునిశ్చితము. ఇదివర కించుక సంశయముండెను. కాని అన్నగారి సందర్శనమున అదీ తీరినది. ఇక నీవు పెండ్లిపనులు సాగింప వచ్చును.
మాన--నాధా! నేడు సుదినమే! ఇంతకన్న సుఖ దాయక మగువార్త ఊండబోదు. సుశీల కిది సమ్మతమే.
దేవే--నీకు?
