65
భారత రమణి
దేవే-- పురాతనమే కానిమ్ము ఈపాడు సమాజము నకై నాసౌఖ్యమంతయు త్యజించి నేను దానికి దాసుడనగు టకు అది నాకొనర్చిన మేలేద్ది? సంఘము నాకొక కాసైన నొసగదే? పైపెచ్చు నాపై కార్యభారము మోపియే యున్నది. సనాతన ధర్మముల శాసించునాడు ఒకనికి కష్టము ఘటిల్లిన పదిమందియు దానిని పంచుకొను చుండెడివారు. ఇప్పుడో ఒకడు చచ్చుచున్నను ఇరుగు పొరుగువారు వాని వైపు తొంగి చూడరు. ఇట్టి నిర్మమసమాజ ముండిన నేమి? మండిన నేమి?
ఉపే-- తమ్ముడా, స్వార్ధమును త్యజింపవలయు,,, స్వార్ధత్యాగ మెంత సుందరము ! ఎంత మధురము! ఆహా! నేను తద్ధర్మము నాచరించు చుంటిని. బడాయి కొట్టను. ఆ ప్రయత్నముననే మగ్నుడనై యున్నాను. నారాయణ ! గోవిందా ! గోవిందా !
దేవే--(నవ్వి) స్వార్ధత్యాగ మొనర్చుమంటివి. దేనికొఱకు? ఈ సంఘమును కొఱకా! పోనీ నాసుఖము నాకొమార్తె సుఖమును సంఘమున కర్పింతు ననుకో. అంతటితో దీనికడుపు నిండునా? తినుచున్నకొలది దీనికి తనివితీరకున్నదే. పొట్ట పెరిగిపోవుచున్నదే కాని దీని ఆకలి అణగుట లేదు. దీని అత్యాచారము ఉచ్చృంఖలమై పెచ్చుపెరుగుచున్నది..... నేను దీనిని మన్నింప జాలను.
ఉపే-- తమ్ముడా ! తప్పువడితివి. కులధర్మమును కూల
