ఈ పుటను అచ్చుదిద్దలేదు
62
[అం
భారత రమణి
సదా--నేడు నీవు కచీరికి పోదువా?
దెవే--పాపము! నాకై జెయిలులో పడినాడు.
సదా--మీచిన్నపల్లకు జ్వర మెట్టున్నది?
దేవే-- నా కొఱకు నాకూతురినైనా- నేను తండ్రిని ఓహో!....
సదా--వైద్యుడు వచ్చెనా?
దేవే-- ఆహా! సంఘమా!
సదా--అట్లు చూచెద వేమి?
దేవే--మంచి సంఘమే, సదానందా, మనలో నిరుపేదలకు స్త్రీసంతాన మేలకల్గునో ఎరుగుదువా? పాడువడిన ఈ బజారున పరమపూత లేల అవతరింతురు? వారి దోషమేమి?
సదా--దేవేంద్రా ! సమాజమును నిందింతువేల? దోషము దానిగి కాదు. నీది.. చదువు ముగియకుండగనే నీ నేల పెళ్లియాడితివి?
దేవే-- మాతండ్రిగారు ఛేసిరి.
సదా-- సరే, తండ్రి తప్పునకు తనయుడు దండింపబడును. ఇది క్రొత్త కాదు.
దేవే-- ఆ ఈ త ప్పాతనిది కాదు. పెళ్లివిషయమున కనుకొమ్మని ఆయన మా అమ్మతో చెప్పెను. మాయమ్మ నన్నడుగ నే నంగీకార సూచనముగ తల యూచితిని. నాకు బాగుగ జ్ఞప్తియున్నది. ఆ దినములలో వివాహమను సందన
