ఈ పుటను అచ్చుదిద్దలేదు
28
అం]
భారత రమణి
ఆహా! ఈ బాలసూర్యాచ్వతమున ఈ చేట్టుఆకులు ఎంత చక్కగా మిలమిల లాడుచున్నవి? ఈ చెట్టుపై నేను పుట్టిన మేలయి యుండును. హాయిగా అతపమును మలయపవనమును అనుభచ్వించు చుందునుకదా... కూతురికి పెండ్లి చేయలే నను విచారమే లేకపోవును. నే నేల పెళ్లి యాడితిని ?.... దానిద్ర్యము నాకేల దాపరించెన్?... సంతాన మేల కలుగవలయు? మొదటనె మూసమయ్యె.
[సదానందుడు వచ్చును]
సదా-- ఏమి దేవేంద్రా ! చింతామగ్నుడ వైనట్ లున్నావు?
దేవే-- లేదు, లేదు, నాకేచింతయు లేదు.
సదా-- అట్లనకుము నీమోమున మందహాసము లేదు.. నాయెడ దాచెదవా?
దేవే-- దానికేమి గాని... సదానందా ! నీవు చిన్నప్పుడు పాటలుచేసి పాడుచుంటివే?
సదా-- ఇప్పుడు నట్లే చేయుచున్నాను కాని, ఈ పాటలు వేరు.
దేవే--ఎట్లు ?
సదా--ఇప్పుడు ప్రేమగీతములు వ్రాయును, పాడను, శృంగార హాస్య గీతముల రచించు దినములు గతించెను; నాకు చెల్లినవి, సంఘమునకును చెల్లినవి ఇప్పుడు జావళీలు, పదములు మానితిని ఇప్పటి పాటలు వేరు.,
