165
భారత రమణి
నే నిందుండవలయునను కోర్కె పుట్టుచున్నది. అది వీలగునా?
సదా--కేదారా! నీ పల్కు దారునమగు ఏనుగు వంటి దైనను, నీ మనసు నవ్యనవనీతము వంటిది. మన పురాణములందలి మహర్షుల చరితములు చదువుచుండుము. వారు నీకన్న ఉత్తములా?
ఉపే--కేదారా, నీవు క్షిమించితివి కావుననా కేదు:ఖము లేదు. ఇక నవ్వుచు ఈ శిక్ష వహింతును. దేవేంద్రా! నాసర్వస్వము నీది, విత్తమంతయు నీ పిల్లల కిచ్చి, అంతకన్న నెక్కుడగు నాహృదయమును నీవు గొనుము. నీవు సుఖివై చిరం జీవింపుము.
దేవే-- సుఖమా! నావంటి దౌర్బాగ్యునకు సుఖమా?
సదా--దేవేంద్రా! నీ యెడ కొన్ని దు:ఖహేతువు లున్నవని ఎఱుంగుదు. ఈ లోకమున కెవలసుఖ మనుభవించువారు కాని కేవలదు:ఖ మనుభవించువారు గాని ఉండరు. అంతటను సుకదు:ఖములు మిశ్రితములై యుండును. దు:ఖములేని సుఖము నాటకరంగస్థలమందే కానవచ్చును సంసారము నాటకము కాదు.
ఉపే-- సదానందా, దేవేంద్రా! మీ యిద్దఱి ఋణము నేనీ జన్మమున తీర్చజాలను, మీ యుపకారమును జన్మాంతరములనైన మఱువజాలను. ఇక నెంతయో కాలము
